Co możesz zrobić, gdy rodzice nie zgadzają się co do opieki medycznej?
W tym przypadku (moi przyjaciele) matka nie dyskryminuje opieki medycznej. Formułuje wysoce spekulacyjne pomysły na temat tego, co może być nie tak z dziećmi, i przekazuje je lekarzowi w sprawie wszelkich problemów medycznych. Całkowicie bezkrytycznie przyjmuje zalecenia lekarzy. Doprowadziło to do sytuacji, w których dzieciom przepisywano lekarstwa w bezkrytyczny sposób. Na przykład w jednym przypadku lekarz ogólny przepisał silny środek przeciw pierwotniakom o potencjalnie poważnych skutkach bez postawienia diagnozy (zwykły test moczu wrócił negatywny). Lekarz ogólny stwierdził: „to wyczyści system”. Mówimy tutaj o lekarzach z kraju.
Ojciec jest dokładnie odwrotny. Jego impulsem jest samoleczenie i używanie lekarzy w ostateczności. Udając się do lekarza, chce uzyskać pozytywną i pewną diagnozę przed podaniem leków, szczególnie potencjalnie niebezpiecznych. W wielu przypadkach chce drugiej opinii lub zabrać dzieci do specjalisty. Tak więc mierzy dziewięć razy, zanim raz wycina.
Ta biegunowość powoduje poważne spory i kłótnie. Co gorsza, matka zabiera dzieci potajemnie do lekarzy i próbuje zmusić je do potajemnego przyjmowania leków bez wiedzy ojca i mówi dzieciom, aby nie mówiły ojcu, co robią. Oczywiście dzieci i tak go informują.
Znam ich obu, ale tylko ojciec mówi do mnie. Poradziłem mu, by po prostu próbował negocjować, ale mogę przewidzieć, że sytuacja może się jeszcze pogorszyć. Jakich rad (oprócz tych już udzielonych) powinienem udzielić?
Odpowiedzi:
Najlepiej jest trzymać się z daleka . Matka jest napędzana pierwotnymi pragnieniami ochrony swoich młodych, być może motywowanymi strachem (na przykład strach przed poczuciem winy, że nie działa, a następnie brakuje poważnego problemu). Wolałaby nadmiernie traktować niż ryzykować niedocenianie.
Ojciec ma zbyt ostrożną stronę normalności. Jego frustracja matką jest zrozumiała.
Ale o to chodzi. Odpowiedzi na strach są bardzo trudne do uzasadnienia. Strach jest bardzo, bardzo silnym czynnikiem motywującym i po prostu nie można oderwać innych od ich lęków. Jeśli matka jest motywowana strachem, nic nie możesz powiedzieć, co zmieni jej odpowiedź; zrobi to, co czuje, że musi zrobić bez względu na konsekwencje (na przykład, ryzykując ukrycie się przed mężem i powodując znaczące tarcia w swoim małżeństwie).
Można argumentować, że wyrządza krzywdę swoim dzieciom, a jednak może przeciwstawić się, że zabiera je do wykwalifikowanych lekarzy.
Jest to scenariusz, w którym nie ma wygranej, że dorośli małżonkowie muszą się sami rozwiązać.
Chyba że faktycznie jesteś jednym z dzieci (gotcha!) Lub faktycznie mężem, to jeśli to ja? Byłbym całkowicie poza tym.
źródło