Jakie zasady domu są odpowiednie dla nastolatków?

Gdy moje dzieci dorastają, potrzebują różnych limitów. W tej chwili zasady domu są reakcyjne w wyniku czegoś, co nie lubimy. Rzeczy, takie jak „zadzwoń do domu, jeśli zamierzasz być gdzieś indziej niż tam, gdzie powiedziałeś, że będziesz”, powstały, gdy mój syn powiedział nam, że on i jego przyjaciel poszli odwiedzić innego przyjaciela, nie informując nas wcześniej.

Wolałbym być proaktywny, aby granice były jasne na początku. Ale nie jestem pewien, po co mi granice! Szanuj i bądź bezpieczny, potrzebujesz więcej szczegółów.

Jakie zasady domu są odpowiednie dla nastolatków? Jak doszedłeś do tych zasad?

Nie sądzę, że wielu rodziców robi to inaczej niż teraz. Każde dziecko jest inne i chociaż z pewnością są wspólne wątki wśród dzieci, prawdopodobnie nie ma ich tak wiele, jak mogłoby się wydawać. Dlatego trudno jest być proaktywnym poza niektórymi bardzo ogólnymi sytuacjami, np.

• Zadzwoń, jeśli się spóźnisz
• Zadzwoń, jeśli zamierzasz być gdzieś indziej niż tam, gdzie się spodziewałeś
• Zadzwoń, jeśli czujesz się niepewnie i / lub niekomfortowo w określonej sytuacji

Istnieje również wiele obszarów, w których opinie rodziców na temat tego, jak wychowywać dzieci, będą miały zastosowanie, na przykład, czy należy egzekwować godzinę policyjną, gdzie dziecko jest i nie może jechać, kim jest i nie jest wolno iść z, itp. Oczywiście będziesz musiał zdecydować, co to jest samodzielnie (lub ze swoim partnerem).

Na koniec musisz zdecydować, kim we wszystkich przypadkach są odpowiedzialne strony. Jako przykład, gdy byłem młody, moja matka zawsze koordynowała bezpośrednio z rodzicami moich przyjaciół w kwestii tego, o której godzinie będę w domu, niezależnie od tego, czy mnie odbierała, czy inni rodzice mnie podrzucali itp. Myślę, że to prawdopodobnie dobre podejście dla pre-teen (a może nawet młodego nastolatka). Ale w miarę, jak się starzeję, na mnie spoczywał obowiązek dostarczenia mojej matce wyżej wymienionych informacji. Ponownie, jest to coś, co musisz sam zdecydować, jeśli chodzi o podział odpowiedzialności za komunikację itp.

Last but not least, oprócz zasad komunikowania, musisz być z góry na temat komunikowania konsekwencji. Sądzę, że rodzice nie robią tego zbyt często, zwłaszcza gdy dzieci się starzeją. Upewnij się, że Twoje dziecko wie, jakie są konsekwencje łamania zasad, które wymyśliłeś. Z drugiej strony tej monety powinny również wystąpić pozytywne konsekwencje, gdy dziecko wiernie przestrzega zasad.

Dzieci, a zwłaszcza nastolatki / nastolatki, dobrze reagują na wzmocnienie pozycji. Zrób spotkanie rodzinne i pozwól rodzinie jako grupie zdecydować, co jest ważne. Zostaw czas na dyskusję z każdego stanowiska, a następnie opracuj zasady na podstawie udostępnionych informacji. Prawdopodobnie potrzebne będzie kolejne spotkanie w celu podzielenia się zasadami, które Ty jako rodzic ustanowiłeś.

Nie oznacza to, że każdy dostaje głos, ale każdy zostaje usłyszany i powstaje atmosfera wzajemnego zrozumienia perspektyw i poglądów. Pomocne może być użycie tablicy znaczników i sporządzenie list głównych pojęć / rozważań. Pomoże ci to zapamiętać i rozważyć wszystkie myśli podzielone podczas opracowywania zasad.

Słuchanie perspektywy dziecka pomaga lepiej widzieć jego poziom dojrzałości i daje szansę na lepszy dialog, a także na wyjaśnienie oczekiwań i konsekwencji. Ten model promuje również komunikację werbalną i umiejętności negocjacyjne, introspekcję, empatię i ustalanie wartości.

Uczynienie z tego wydarzenia „formalnego” z zaplanowanym czasem i przygotowaniami wzbudzi zainteresowanie i zwiększy wartość. Zaangażuj wszystkie dzieci, aby mogły robić notatki i zadawać pytania. Niektóre rodziny zachęcają wszystkich członków (w tym dzieci) do umieszczania tematów na spotkaniach rodzinnych w lodówce i planowania spotkań w celu regularnego rozwiązywania problemów.

To może być potężnym i produktywnym narzędziem dla rodzin z wieloma pozytywnymi wynikami i może być stosowane nawet z młodszymi dziećmi z dobrymi wynikami.

Daj dziecku telefon z włączoną szerokością Google. Mój syn był w czwartej klasie, kiedy podarowałem mu telefon komórkowy - co co 8 lat temu można sobie wyobrazić. Chociaż ludzie myśleli, a czasem komentowali: „Dałeś 10-latkowi telefon komórkowy?” Nigdy tego nie żałowałem. Był bardzo aktywnym dzieckiem i uprawiał sport na różnych polach w okolicy. Zawsze wiedziałem, gdzie on jest i mogłem zadzwonić do niego, by wrócił do domu, jeśli zdałem sobie sprawę, że nie dokończył swojej pracy domowej.

Nie zamierzam jednak zastępować odpowiedzi Briana Driscolla, ale dołączam do niej. Wierzę, że należy wyciągnąć lekcję odpowiedzialności, postępując zgodnie z zasadami opisanymi w jego odpowiedzi.

Radzę pomniejszyć i spojrzeć na większy obraz. Najpierw zdecyduj, co chcesz (jako rodzina) osiągnąć i dlaczego , a następnie wymyśl, jak to zrobić . Następnie zrób to samo na niższym poziomie, aby określić reguły.

Na przykład:

Cel

Co: Chcemy, aby członkowie naszej rodziny byli bezpieczni.
Dlaczego: Ponieważ się kochamy i nie chcemy, aby wyrządzono nam krzywdę.
Jak: Dlatego potrzebujemy pewnych zasad, aby strzec naszego bezpieczeństwa.

Reguła

Co: Chcemy wiedzieć, gdzie jesteś i dokąd zmierzasz.
Dlaczego: Więc wiemy, gdzie się z Tobą skontaktować w nagłym wypadku lub gdzie szukać, jeśli coś Ci się stanie.
Jak: Dlatego daj nam znać, dokąd zmierzasz, nie idź gdzie indziej, nie informując nas o tym, i weź awaryjny telefon komórkowy (zakładając, że jest za młody na własny telefon komórkowy), jeśli zajdzie taka potrzeba (na przykład, gdy podstęp lub leczenie).

Oczywiście możesz uczynić „komunikację” celem i dojść do podobnej zasady, ale z innego punktu widzenia („abyśmy wiedzieli, gdzie się z Tobą skontaktować, jeśli plany się zmienią / kiedy restauracja będzie gotowa”).

Chodzi o to, że reguły same w sobie mogą wydawać się arbitralne i podlegać przepisom prawnym, podczas gdy w ten sposób stanowią część większej całości. (Na przykład „bezpieczeństwo” może prowadzić nie tylko do zasad, ale także do środków, takich jak czujniki dymu i koce przeciwpożarowe).

Podczas gdy rodzice będą mieli ostatni głos, dzieci mogą być zaangażowane w ustalanie zasad. W ten sposób powinni czuć, że są współwłaścicielami zasad; jeśli złamią regułę, nie tylko złamią twoją regułę, ale złamią swoją własną zasadę.

Nie bój się też zaakceptować zasad, które mogą wymyślić dzieci. Cel „szczęście” może prowadzić do zasady, że „rodzina powinna grać w grę przez co najmniej godzinę w każdą sobotę”.