3-latek chce „zrobić to sam”, gdy jest już zrobiony

Moja córka (trzy i pół roku) niedawno rozwinęła dziwne zachowanie i myślę, że przekazuje je młodszemu bratu (prawie dwóm). O różnych porach dnia postanawia, że ​​chce „robić rzeczy sama”. Problem polega na tym, że zwykle jest to coś, co ktoś już zrobił.

Na przykład musi umyć ręce, więc włączam zlew. Była szczęśliwa i dobrze się bawiła, ale nagle zaczyna płakać, a kiedy mogę ją zmusić, mówi, że chce „zrobić to sama”. Mówię ok, a ona wyłącza zlew, odczekuje kilka sekund, a następnie włącza go ponownie i myje ręce, ale pociągając nosem i od czasu do czasu łzami. Czuje się trochę lepiej, ale po tym jest nadal trochę nieszczęśliwa. Czy to normalny rozwój? Jeśli tak, co powinienem zrobić?

Jest dobrym dzieckiem, całkiem sprytnym, dobrze słucha i lubi próbować pomóc, gdy dorośli robią różne rzeczy. Po prostu nie wiem, czy zachęcam do złego zachowania, pozwalając jej płakać, aby mogła sobie poradzić. Może nie powinienem jej na to pozwolić, ale powinienem poinstruować ją, żeby nie robiła zamieszania z głupich powodów.

Jest to całkiem normalne dla dziecka w wieku 3,5 roku. Pod koniec drugiego i na początku trzeciego roku dzieci wchodzą w fazę pragnienia do pewnego stopnia autonomii lub samostanowienia. Oczywiście ich wybory są ograniczone do tego, co wiedzą, ale bardzo chcą wybrać . Ta faza jest tak powszechna i ważna, że ​​zajęcie się nią jest wbudowane w 18-miesięczne wytyczne Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej dotyczące wizyt pediatrycznych. (Patrz link) I tak, jej brat też wchodzi w tę fazę, ale nie dlatego, że obserwuje swoją siostrę (no może trochę.) Wchodzi w nią, ponieważ już czas.

Może nie powinienem jej na to pozwolić, ale powinienem poinstruować ją, żeby nie robiła zamieszania z głupich powodów.

Proszę rozważyć przyjęcie pozytywnego i proaktywnego podejścia. Jak powiedziałeś: „[S] jest dobrym dzieckiem, całkiem sprytnym, dobrze słucha i lubi próbować pomagać, gdy dorośli robią różne rzeczy”. Zachęcaj tego ducha! Im bardziej ona dowiaduje się, że można zrobić, tym bardziej pomocne będzie ona stać się (nawet jeśli jest to tylko w mniejszych sprawach, np of self-care).

Po fakcie twoja córka zdała sobie sprawę, że sama chce odkręcić kran. Aktywne podejście wymaga spowolnienia, aby przewidywać wybory, których może dokonać Twoja córka. Jeśli musi umyć ręce, powiedz jej, a następnie zapytaj, czy chciałaby to zrobić samodzielnie (pod nadzorem). Pozwól jej zrobić, co w jej mocy, pomóż jej z tym, czego nie może, a następnie chwal wysiłek (w przeciwieństwie do wyniku). *

Spróbuj dać jej jak najwięcej możliwości. „Które z nich chcesz dziś nosić?” (Jeśli jesteś żądny przygód, a także bardzo cierpliwy, możesz zamiast tego zapytać ją: „Co chcesz dzisiaj nosić?”, Ale ostrzegaj, że może wybrać najlepszą niedzielę lub odzież nieodpowiednią dla pogody. Jednak są one doskonałe na przykład możliwości nauczania / uczenia się, nie potrafi malować w niedzielę najlepiej; będzie jej zimno na zewnątrz w krótkich spodenkach i koszulce, a to jeszcze bardziej ograniczy czas, jaki spędza na dworze. W końcu nauczy się aktywności - odpowiednich wyborów odzieżowych.) „W jaką grę chciałbyś zagrać? Czy chcesz skonfigurować (planszę itp.)?” „Czy chciałbyś nakryć do stołu na śniadanie?” ** Jest wiele możliwości wyboru przez cały dzień. Jesteś skończony'

Chociaż link dotyczy środowiska szkolnego, zasady są takie same. Samokontrola zmniejsza frustrację i konflikty oraz buduje poczucie własnej wartości.

* _{Pochwała wysiłku pomoże jej uwierzyć, że próby i niepowodzenia są w porządku i normalne. Pochwała wyniku uczy ją, że porażka naprawdę nie jest w porządku.}
** _{Stawiamy naczynia na półce, z której dzieci mogą łatwo dosięgnąć stojącej na podłodze właśnie z tego powodu.
Oferowanie dzieciom wyborów: zachęcanie do autonomii i uczenia się przy jednoczesnym minimalizowaniu konfliktów
JASNE PRZYSZŁOŚCI WYTYCZNE DOTYCZĄCE NADZORU ZDROWIA NIEMOWLĄT, DZIECI I MŁODZIEŻY}