Jak sprawić, by moje dziecko w wieku przedszkolnym myło zęby i wykonywało podobne obowiązkowe zadania?

Większość zadań i obowiązków można nauczyć, pozwalając dziecku odczuć konsekwencje, ponieważ konsekwencje te są w większości natychmiastowe i bezpośrednie (np. Nie chodzenie na plac zabaw, jeśli dziecko nie włoży butów). To jest omówione w tym pytaniu .

Ale niektóre zadania są obowiązkowe (jak mycie zębów rano lub inna higiena osobista), ale negatywna konsekwencja nie jest ani natychmiastowa, ani bezpośrednia (np. Ubytki po kilku miesiącach) i może nie być możliwości usunięcia przywilejów przed przedłużeniem separacja od rodzica (np. zamiar pójścia na opiekę dzienną).

• Jak radzisz sobie z tymi obowiązkowymi zadaniami?
• Jak wymyślić odpowiednie konsekwencje, które są zarówno natychmiastowe, jak i rozsądnie powiązane z zadaniem?

Nie jestem w 100% pewien, że to odpowiada na twoje pytania, ale spróbuję to zrobić.

WhatToExpect.com ma cały artykuł o tym, jak maluchy (a co za tym idzie, przedszkolaki) myły zęby. Na ich stronie znajduje się kilka wskazówek, jak wprowadzić młodych w nawyk szczotkowania, ale najważniejsze, jak myślałem, to:

• Pozwól maluchowi wybrać zapasy. Zabierz swojego totta do sklepu i pozwól mu wybrać własną szczoteczkę do zębów i pastę do zębów. Kolorowa postać na uchwycie szczotki może Cię nie zainspirować, ale może sprawić różnicę w nakłanianiu malucha do mycia zębów. Pozwól mu również wybrać pastę do zębów, aby na pewno polubił smak.
• Zmieniać się.
• Szczotkuj razem z nim.

Podobne wskazówki można znaleźć tutaj . Ten link podkreśla systemy wynagradzania za mycie zębów, ale sam bym się tego obawiał.

Jeśli chodzi o kary, kary wieczorne są prawdopodobnie łatwiejsze. Poranne byłyby trudniejsze, po prostu dlatego, że przygotowanie się do szkoły / pracy jest ogólnie stresujące.

Ten, którego użyli moi rodzice, brzmiał: „Możesz to zrobić, albo ja mogę to zrobić dla ciebie”, a ja zawsze wybieram to sam, bo rodzice mocno się szczotkują . Inne rzeczy, które widziałem w pracy: pakowanie mniej gwiezdnego lunchu w rezultacie, pamiętanie, że nie myli zębów, a więc nie oglądali telewizji po szkole, a raz, gdy był to chroniczny problem , prosząc nauczyciela, aby trzymał dziecko w środku podczas przerwy, ponieważ nie szczotkowało! Ten ostatni jest zdecydowanie ekstremalny, ale wyjaśnienie, że konsekwencje nie znikają, nawet jeśli później, są równie ważne, moim skromnym zdaniem.

Prawdopodobnie nie jest to dla wszystkich i niektórzy ludzie prawdopodobnie nie mają na to cierpliwości ani czasu, ale prawie każda codzienna rutyna w naszej rodzinie jest wykonywana przez całą rodzinę w tym samym czasie. Kiedy nadchodzi pora codziennej rutyny mycia zębów, wciskamy całą paczkę (łącznie 4 z nas) do łazienki i robimy to razem. Moja roczna miłość uwielbia myć zęby. Nie możemy od niej oderwać pędzla. Pomaga nam również upewnić się, że nasz 10-latek prawidłowo szczotkuje. W końcu staje się to nawykiem i zazwyczaj jest całkiem fajna, gdy zaangażowana jest cała rodzina.

Być może możesz starać się osiągnąć dwa cele dla rodziców, starając się sprostać temu wyzwaniu. Możliwe jest wspieranie odpowiedzialnego zachowania ORAZ tworzenie pozytywnej, kochającej zabawę pamięci.

Najbardziej skuteczne mogą być naturalne i motywujące nagrody za odpowiedzialne zachowanie (takie jak mycie zębów). Odkrycie nagrody budującej relacje jest bardzo pozytywne zarówno dla ciebie, jak i twojego dziecka. Innymi słowy, zmień to potencjalnie negatywne w pozytywne. Oto kilka sugestii, które mogą być warte wypróbowania.

Telefonem cyfrowym lub aparatem fotograficznym rób szybkie zdjęcie błyszczącym „zębom każdego członka rodziny (w tym mamy i taty) każdego ranka, które„ pamiętają ”, by je umyć. Zrób to szybkie, zabawne i zabawne wydarzenie. Nie zrobisz zdjęcia„ szczęściarza ” unika się „zębów i„ wykładu ”lub„ żądania ”szczotkowania. Jeśli zapomni o szczotkowaniu, powiedz„ Och, przepraszam! ”„ Nie zapomnij rano szczotkować, a wtedy dostaniemy twoje zdjęcie. „To nie zrujnuje mu zębów, by przejść jeden ranek bez szczotkowania, a przekształcenie wymogu w ekskluzywny klub, do którego chce się przyłączyć, może zmienić bitwę w przygodę. Być może tylko ci z super czystymi zębami zobaczą zrobione zdjęcia.

Zanim nowość zniknie, zmień nagrodę w górę. Pozwól mu robić zdjęcia, rywalizuj, aby zobaczyć, kto może zrobić najśmieszniejsze zdjęcie z „zębami” lub mieć największy uśmiech. Bądź kreatywny.

Ogranicz zdjęcie do jednej osoby na dzień, aby zachować wyjątkowe wydarzenie / nagrodę, zaoszczędzić czas i utrzymać zainteresowanie nowością na wysokim poziomie. ”Być może w niektórych dniach nagrodą za odpowiedzialne zachowanie będzie jazda samochodem do pobocza„ King Odpowiedzialny ”lub może nosić okulary przeciwsłoneczne taty / mamy lub nosić telefon taty, jeśli jest bardzo ostrożny.

Nocne szczotkowanie może stać się „czasem ćwiczeń” na poranne zdjęcia.

Chodzi o to, aby połączyć „odpowiedzialne zachowanie” ze specjalnymi przywilejami i nagrodami związanymi z życiem / zadaniami i dobrze się bawić, bez wymagań „musisz to zrobić, bo tak powiedziałem”.

To także świetna okazja do dyskusji na temat odpowiedzialności i tego, jak to znaczy, że dorasta i jak dumny jesteś z niego.

Jako rodzic zwykle myślałem o negatywnych konsekwencjach, które „wywierałyby” presję na mojego syna, ponieważ były to strategie stosowane przez moich rodziców. Żałuję, że nie użyłem „marchewki” zamiast „kija”.

Dzięki przemyśleniu i kreatywności możesz prawdopodobnie dopasować inne zadania do pozytywnych nagród i zamienić zmagania rodzicielskie w rodzinne zwycięstwa.

To interesujące pytanie!

Myślę, że odpowiedź jest co najmniej podwójna:

Po pierwsze, myślę, że dziś rodzice muszą naprawdę upewnić się, że żądane działanie jest odpowiednie do wieku i zapewnić dziecku odpowiednie wsparcie. W przypadku mycia zębów nasze lokalne wiadomości opublikowały kilka miesięcy temu historię o stomatologii dziecięcej, a jeden z dentystów, z którymi przeprowadzili wywiad, zauważył, że dziecku naprawdę brakuje manualnej zręczności, aby prawidłowo myć zęby, dopóki nie są blisko sześć lub siedem. Nie oznacza to oczywiście, że nie powinieneś uczyć dziecka, jak samodzielnie myć zęby, ale oznacza to, że rodzic powinien nadzorować szczotkowanie i upewnić się, że proces został zakończony właściwie, a jeśli to oznacza, że ​​musisz tam wejść i zrobić to sam, niech tak będzie. Teraz wiem na pewno, że moi rodzice już nie myli zębów w wieku sześciu lat, i jestem również pewien, że oni również nie nadzorowali moich wysiłków. Nic dziwnego, że dzieci nie chcą myć zębów! Jest to nie tylko nudne, ale trudne i sprawia, że ​​krztuszycie się i musicie włożyć do ust te zabawne smaki - mam na myśli, że jedynym odkupieńczym aspektem tego procesu jest plucie. Podobnie, z mojego doświadczenia wynika, że ​​wiele rzeczy odnosi większy sukces za każdym razem, gdy zaangażowani są rodzice.

Jeśli chodzi o nagradzanie / karanie, zgadzam się z Marie Hendrix. Chociaż czasem kary są uzasadnione, musiałbym pomyśleć, że karanie powinno być ograniczone do minimum, a nagradzanie powinno odbywać się częściej. Ostatnią rzeczą, którą chcesz zrobić, jest uczynienie nieprzyjemnego obowiązkowego zadania jeszcze bardziej nieprzyjemnym niż ciągłe karanie dziecka, gdy nie zostanie wykonane lub wykonane poprawnie. Jeśli dziecko odmawia mycia zębów tylko dlatego, że jest wyzywające, jest to zupełnie inna sytuacja niż dziecko, które nie chce myć zębów, ponieważ jest zmęczone lub potrzebuje pomocy lub po prostu tego unika, ponieważ nie jest to zabawne i jest coś, co woleliby zrobić.

Z doświadczenia (bliźniacy):

Uważam, że należy tutaj wziąć pod uwagę to, co jest odpowiednie dla wieku wraz ze zrozumieniem rozwoju osobistego dziecka i gdzie jest to sprzeczne z tym, czego się domaga.

Wszystko ma pewne konsekwencje. Doświadczenie konsekwencji jest narzędziem nauczania, ale należy pamiętać, że może uczyć czegoś zupełnie niezamierzonego, dlatego podejmuj te decyzje z czystym umysłem i przemyślaną intencją.

Przykład: dziecko naprawdę nie jest gotowe do bezpiecznej jazdy na rowerze - albo dlatego, że nie jest fizycznie gotowe, albo nie ma pojęcia, jakie mogą być konsekwencje, jeśli mu się nie uda. Rodzic (który może nie mieć pojęcia) uważa, że ​​najlepiej jest, gdy dziecko nauczy się tego, doświadczając konsekwencji, i dlatego odsyła je, tylko po to, by zobaczyć, jak się rozbijają i krwawią.

Dziecko może się nauczyć, że jazda na rowerze nie jest zabawą i nigdy więcej nie wsiadać. Mogą również wyciągnąć z tego doświadczenia pytanie: „Gdzie była mama, kiedy najbardziej jej potrzebowałem?”

Odkryłem, że ta negatywna konsekwencja jest możliwa do odzyskania, ale wymaga czasu.

Wszystko to sprowadziło się dla mnie na pytanie „jaka jest moja rola?”.

Kolejna rzecz do rozważenia: dzieci są naturalnymi uczniami. Chętnie robią rzeczy na własną rękę, ale tylko w odpowiednim czasie.

Jeśli chodzi o zęby, mój syn był zachęcany do szczotkowania dwa razy dziennie, kiedy przejął ten proces, ale czasami zapominał lub po prostu go pomijał. Wizyta u dentysty z dwoma wypełnieniami ubytku zmieniła jego nawyki. Więc w tym przypadku zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy, i zostawiliśmy mu to, ponieważ jego wiek i umiejętności były odpowiednie do zadania. Rezultatem było, po wizycie u dentysty, ponowne zainteresowanie szczotkowaniem i kolejnymi kontrolami, które nie były już puste.

W pewnym momencie odpowiedzią byłoby szybkie klapsy lub przynajmniej cios w tył.

Zasadniczo rodzic zawsze musi mieć coś, co można zrobić natychmiast. Wielu rodziców, z którymi rozmawiam, pozwala dzieciom wybrać jedną piosenkę na płycie CD (lub iPodzie) podczas jazdy samochodem i jest to łatwy przywilej zabrania. Niektóre dzieci mają ulubione artykuły odzieżowe. Zabierając go i zmuszając do zmiany

W zależności od tego, dokąd dziecko jedzie, opiekun może również pomóc w egzekwowaniu reguły poprzez pozbawienie jej przywileju. Jest to jeden z powodów, dla których opiekunowie i rodzice muszą działać jako zespół. Aby zasady i dyscyplina były stałe i nie zmieniały się ze środowiska na środowisko. Powiadomienie dziecka, że ​​rodzice i opiekunowie mówią o zachowaniu, może być ryzykowne. Czasami negatywna uwaga może zaspokoić tę potrzebę emocjonalną, dlatego należy zachować ostrożność w zakresie widoczności rozmowy.