Do utalentowanej szkoły czy nie do uzdolnionej szkoły? Oto jest pytanie

Mój prawie czterolatek zbliża się do końca swojego pierwszego pełnego roku szkolnego i staramy się ocenić, czy szkoła, do której idzie, jest dobrze dopasowana i czy może być dla niego coś lepszego.

Jest bardzo bystry, już zaczyna czytać (mówi mi, żebym przestał czytać, aby mógł sam czytać), lubi grać w gry arytmetyczne i rozwiązywać zagadki, i zawsze prosi o oglądanie filmów o tym, jak rzeczy praca. Skarży się mi, że nie uczy się niczego w szkole i „po prostu gramy!” Wydawał mi się także nieco odizolowany społecznie. W klasie są dzieci w wieku od 3,5 do 6 lat - starsze dzieci nie chcą się z nim bawić, bo on ma tylko 3 lata, a młodsze dzieci często go nie rozumieją (cofał swoje przemówienie - pomijając „r” dźwięki i zatrzymywanie frikularów i wybieranie prostszego słownictwa - próba zmuszenia ich do zabawy z nim, ale on nadal zazwyczaj gra sam, gdy odbieram go ze szkoły).

Wszystkie te rzeczy skłoniły mnie do myślenia, że ​​potrzebuje innego środowiska szkolnego. Bardziej akademicki, z dziećmi, które są bardziej do niego podobne. Nie poddałem go testowi na „uzdolnienia”, ale w pewnym sensie przejście do szkoły uzdolnionej wydaje się być łatwym rozwiązaniem obu tych problemów.

Mogę wymyślić, w jaki sposób może to być mniej niż idealne - większość uzdolnionych szkół zaczyna się dopiero w wieku 4,5 lat, więc mój syn nadal prawdopodobnie byłby jednym z najmłodszych dzieci. Również utalentowane szkoły wydają się być małe - poszedłem do małej szkoły i wierzę, że trochę ucierpiałem z powodu zmniejszenia dostępnych możliwości. Poza tym kilka osób wspomniało, że ważne jest, aby nauczyć się radzić sobie z „normalnymi” ludźmi (cokolwiek to znaczy) i że przeniesienie dziecka do bardziej izolowanego środowiska może zmniejszyć nabycie niezbędnych umiejętności społecznych .

Myślę, że szukam odpowiedzi od ludzi, którzy albo chodzili, albo mieli dzieci, do utalentowanych szkół / programów i czy uważają, że to była dobra decyzja. Jakie były koszty / korzyści i czy korzyści przewyższyły koszty? Szczególnie mile widziane będą odpowiedzi od osób, które mają doświadczenie z więcej niż jednym systemem.

Dzięki

Edytować: Mój mąż był utalentowanym dzieckiem, które uczęszczało do tradycyjnej szkoły, a on nie lubił swoich rodziców za to, że nie umieścił go w utalentowanej szkole (nadal tak robi). Jednak jego doświadczenie może nie być reprezentatywne, więc zainteresowałbym się także odpowiedziami od rodziców / uczniów, którzy mają doświadczenie z uzdolnionymi dziećmi w tradycyjnych szkołach.

Studiowałem w szkole dla utalentowanych dzieci, ale było to na Ukrainie, więc przeżyj moje doświadczenia z odrobiną soli, ponieważ nasza kultura jest inna, a szkoły specjalne są tutaj również inne.

Byłem w zwykłej szkole od 7 do 12 lat. Nie był najlepszy w mojej klasie, ale gdzieś na szczycie. Byłem trochę frajerem i miałem zastraszanie w mojej drodze. Nie zdarzało się to zbyt często, ale przede wszystkim przygnębiało mnie zagrożenie zastraszaniem. Mieliśmy pobliską szkołę dla utalentowanych dzieci (liceum szkolne) i przy najbliższej okazji (zabrali tylko dzieci od 12 roku życia). Poszedłem tam, aby zdać testy i wejść.

Muszę powiedzieć, że była to duża zmiana. Potem chodzenie do szkoły było o wiele przyjemniejsze. Łatwiej mi było spotykać się z dziećmi, ponieważ w szkole było mnóstwo frajerów i nie było tolerancji dla łobuzów w szkole. Będąc szczęśliwszym dzieckiem, łatwiej mi było znaleźć motywację do odrabiania lekcji, choć musiałem poświęcić mu więcej czasu.

Nauczyciele też byli inni. W zwykłej szkole proces uczenia się był dość prosty, tzn. Trzeba było nauczyć się informacji, tutaj proces był bardziej wciągający, wielu nauczycieli naprawdę chciało, aby ich uczniowie zrozumieli te rzeczy, a nie tylko zapamiętali je. Naprawdę poruszyłem się ze mną. Na przykład w zwykłej szkole nie byłem nawet najlepszy w Math w mojej klasie (problemy były raczej proste, więc najlepszy był ten, który był najbardziej uważny i nie robił głupich błędów, to nie byłem ja), w nowej szkole wkrótce zdobyłem pierwszą olimpiadę regionalną w Math w regionie ponad 1 mln. ludzie. To było fajne i pomogło mi dostać się na najwyższy uniwersytet w moim kraju.

Trudno powiedzieć, czy ucierpiały moje umiejętności społeczne. Prawdopodobnie brakowało mi doświadczenia w radzeniu sobie z bullyingiem. Ale mój problem polegał na tym, że zostałem częściowo wybrany, ponieważ miałem problemy ze zdrowiem i byłem słabszym dzieckiem. Posiadanie większego doświadczenia nie rozwiązałoby tego.

W twoim przypadku jest tak wcześnie, że prawdopodobnie jest zbyt wcześnie, by dokładnie wiedzieć, czy to dobry pomysł, czy nie. Ale jeśli twoje dziecko jest tak mądre, jak mówisz, powinieneś spróbować.

Nie można mieć wystarczającego kontekstu, jeśli chodzi o nasze dzieci, a każda społeczność, rodzina i szkoła jest inna. Ze wszystkimi możliwymi zastrzeżeniami pokropionymi zdrowymi porcjami soli:

Poczucie, że to szczególne miejsce nie jest najlepsze dla twojego dziecka - brzmi, jak powinieneś w 100% zaufać i odkrywać alternatywy.

Utalentowana wytwórnia może jednak oznaczać wiele różnych, nawet sprzecznych rzeczy. To z pewnością przede wszystkim system sygnalizacji dla rodziców, ale to, co dzieje się w budynku, może się znacznie różnić.

W Nowym Jorku „utalentowana” etykieta jest w rzeczywistości często narzędziem integracji statystycznej, a nie sygnałem programowym lub programowym.

W społeczności edukatorów nie ma jednej definicji „uzdolnionych”. Nie ma jednego „utalentowanego” programu nauczania.

Często dzieci, które testują jako „uzdolnione” przez jeden rok, nie przetestują w ten sposób następnego i odwrotnie.

Z perspektywy „wzrostu umysłu” bycie etykietowanym jako utalentowany może powodować blokowanie i strach przed eksploracją.

Wiele szkół na wyższych poziomach odnosi ogólnie większy sukces w usuwaniu całkowicie „utalentowanych” utworów. Zamiast tego, dzieci o różnych umiejętnościach i cechach współpracują ze sobą w tej samej przestrzeni. To oczywiście wymaga dodatkowego zaangażowania edukatora w celu zapewnienia, że ​​wyzwania społeczne są poruszane. (Być może twoja obecna szkoła próbuje to zrobić dla bardzo małych dzieci - co jest czymś innym niż robienie tego dla starszych dzieci - i nie jest w stanie zapewnić wystarczającego wsparcia / szkolenia dla nauczycieli).

Oczywiście wiele „utalentowanych” programów jest również wspaniałych, wypełnionych kreatywnymi, zaangażowanymi, ciekawskimi dziećmi i opiekuńczymi, zaangażowanymi rodzicami. Najważniejsze jest znalezienie odpowiedniego plemienia.

Nie ma niczego szczególnego w pytaniu o dokładną charakterystykę innych programów w tym obszarze, więc może być tak, że najlepiej jest odpowiedzieć na to pytanie, stając się bardziej konkretnym.

W edukacji wczesnoszkolnej istnieje wiele różnych filozofii. Jaka jest szczególna filozofia każdej z pozostałych szkół i dyrektorów?

Każda społeczność jest inna. Jakie są twoje pierwsze wrażenia z innych rodziców i dzieci?

Porozmawiaj z potencjalnymi nauczycielami o konkretnych okolicznościach, które zaobserwowałeś w swojej obecnej szkole, i zobacz, jak się czujesz w kwestii odpowiedzi.

Może być trudno zdobyć czas z administratorami i pracownikami, ale nawet próba tego da użyteczny sygnał.

Podobnie można spojrzeć na obawy o bycie najmłodszym. FWIW, znaliśmy wiele rodzin z najmłodszym dzieciakiem w klasie, gdzie było to wyzwanie. Kilka osób zauważyło poprawę w utrzymywaniu swoich dzieci z powrotem. Oczywiście, wiele dzieciaków na młodym końcu ma się dobrze. To naprawdę zależy od szkoły i dziecka.

Ponieważ jest to troska, w badaniu innych szkół, warto mieć pytania, które dotyczą tego problemu. Jak szkoła myśli o przedziale wiekowym w swoich klasach? Jakich technik używają, aby zapewnić dzieciom o wszystkich poziomach dojrzałości możliwość uczestnictwa i czuć się komfortowo? Itp.

TLDR: wygląda na to, że warto przyjrzeć się innym opcjom, a konkretne pytania i odpowiedzi są bardziej pouczające niż etykiety.

Zawsze byłem przed szkołą w klasie, ale poszedłem do szkoły państwowej. Korzystne mogło być pójście do szkoły dla uzdolnionych, ale nie mieszkałem tam. Pomogło mi to, że moi rodzice dostarczyli mi tyle informacji, ile mogłem wziąć, miałem nauczycieli, którzy dali mi dodatkowy materiał i wsparcie, tak jak tego pragnąłem, i miałem sprzyjające środowisko do nauki pod każdym względem.

Oznaczało to, że nie tylko nauczyłem się na wysokim poziomie akademickim, ale pomimo tego, że jestem członkiem Mensy, czuję się komfortowo we wszystkich środowiskach, a nie tylko w tych, które mogą zostać zepchnięte na ciebie w uzdolnionej szkole. To był dla mnie kluczowy wyróżnik przez całą moją karierę.

Istnieją zalety i wady. Sugerowałbym, że warto dokonać oceny, aby sprawdzić, czy przyniesie to korzyści Twojemu dziecku chodzącemu do szkoły dla uzdolnionych. Ale niezależnie od tego, czy kwalifikują się, czy nie, ty jako rodzic jesteś znacznie ważniejszy. Możesz zapewnić silne i wspierające środowisko uczenia się, ale to ciężka praca. Nauczyciele w utalentowanej szkole mogą zrobić to lepiej niż możesz.

Byłem w szkole publicznej, ale w „utalentowanym” programie i mam syna, który brzmi jak o tym, gdzie jest twój, ale o kilka lat starszy.

Moja sugestia jest taka, że ​​jeśli twój syn jest szybkim uczniem, nie skupiaj zbytnio wysiłku na naukowcach w tym wieku, jeśli twoja szkoła jest przynajmniej przyzwoita. Szybka osoba ucząca się będzie się wyróżniać pod względem naukowym niezależnie od szkoły podstawowej; z wyjątkiem naprawdę nieważnych, w tym wieku niewiele trzeba zrobić poza upewnieniem się, że lubią się uczyć i dają im możliwości (muzea, książki itp.) Byłem bardzo mądrym dzieckiem i bardzo szybkim uczniem i bardzo dobrze nauczył się w „zwykłej” szkole, ale w utalentowanym programie.

Jednak jedynym miejscem, z którym walczyłem, było miejsce towarzyskie. Byłem rok przed, zobacz; rozpoczął pierwszą klasę (6 lat) jako 5-latek. Więc nie rozwinąłem się społecznie tak dobrze, jak tego potrzebowałem, ponieważ zawsze byłem za rokiem emocjonalnym i społecznym.

Mój sześciolatek rozmawiałem z nauczycielem o tym i zgadzam się, że choć prawdopodobnie potrzebuje trochę miejsca, aby uczyć się we własnym tempie, najważniejszą rzeczą jest nauczenie się podstaw bardzo dobrze , ponieważ łatwo jest pominąć ważne umiejętności, kiedy jesteś tak szybki (tak jak przeglądanie książki, możesz przegapić ważne szczegóły). Następnie w gimnazjum (około 11 lat tutaj) zaczynają iść naprzód z bardziej konkretnymi klasami (algebra, et cetera). To również pozwala mu dużo czasu na naukę rozwoju społecznego, być może lepiej niż w innych szkołach o bardziej akademickim charakterze.

Dla mnie jest to cel w przedziale wiekowym 5-9 lat: doprowadzenie dziecka do miejsca, w którym musi być społecznie, oraz z wszystkimi dobrze opanowanymi umiejętnościami podstawowymi, a następnie, gdy zacznie się prawdziwa nauka, pozwól im się rozwijać. punkt.

Jedyną rzeczą, którą chciałbym rozważyć, jest coś w rodzaju szkoły typu Montessori (nie jestem pewien, czy masz takie rzeczy). Są to szkoły, które zachęcają dzieci do nauki we własnym tempie (samodzielne uczenie się), a także koncentrują się na społecznych i praktycznych umiejętnościach życiowych. To pod pewnymi względami może być lepsze dla takiego dziecka, ponieważ nie tylko mogą one uczyć się w swoim własnym tempie, ale mogą także bardziej obniżyć rozwój społeczny.