Co mogę zrobić, jeśli inne dzieci wybiorą moje dzieci? Oczywiście nie mogę wykonywać żadnych działań dyscyplinarnych. Upominanie może sprawić, że moje dziecko będzie wyglądać jak „chłopiec mamy”, a nie robienie niczego może okazać się zdradą zaufania dla moich dzieci. Dodatkowo, każda z tych możliwych akcji może doprowadzić do pełnego mobbingu w przyszłości.
Co można zrobić w tak trudnych sytuacjach?
discipline
education
Daniel Rikowski
źródło
źródło
Odpowiedzi:
Naucz swoje dziecko, aby nie było łatwym celem. Prześladowcy wybierają łatwą zdobycz, ktoś o pewnej mowie ciała, który może powiedzieć łobuzowi, by „zrzucił” twardym głosem itp., Jest mniej prawdopodobnym celem. Również przebywanie z grupą przyjaciół, gdy tylko jest to możliwe, to kolejna dobra strategia.
Naucz swoje dziecko bronić siebie i innych w razie potrzeby. Tattling na tyranem po prostu uczy ich, aby nie dać się złapać, i mogą nie dać Twojemu dziecku szansy na potknięcie się przed wyrządzeniem szkody. Każda żywa istota ma prawo się bronić. Ponadto zajęcia ze sztuk walki mogą pomóc Twojemu dziecku rozwinąć pewność siebie, która pomoże mu nie być celem na początku.
Uwaga: niektóre szkoły przyjęły politykę „braku tolerancji”, tak że dziecko, które broni się przed atakiem fizycznym, otrzyma taką samą karę jak jego napastnik. Trudno to zrobić, ale przygotuj swoje dziecko na taką możliwość i upewnij się, że wie, że wolisz pozostać przy nim przez zawieszenie niż zranić.
Jeśli dzieje się tak, gdy jesteś w pobliżu, bądź ostrożny. Większość łobuzów nie chce być złapana przez dorosłych. NIE jest błędem wkraczać, jeśli widzisz dziecko zastraszające innych. Popraw dziecko głośnym, stanowczym głosem. Rodzice powinni wkroczyć, ale jeśli nie chcą, zawstydzanie ich zazwyczaj załatwi sprawę.
Jeśli dzieje się tak w szkole, upewnij się, że szkoła o tym wie i że nie zaakceptujesz odbierania dziecku przywilejów w imię unikania jako rozwiązania. Najłatwiejszą rzeczą do zrobienia w szkole jest trzymanie dziecka z dala od prześladowcy - ale to nagradza prześladowcę (poczuciem władzy nad dzieckiem) i uczy dziecko, że to on / ona jest w błędzie. Tylko odpowiedź jest zmiana zachowań tyrana lub usunąć Bully od sytuacji.
Upewnij się, że Twoje dziecko ma wiele zdrowych przyjaźni. Szczególnie jeśli grupa, z którą przebywa w szkole, stanowi problem, pozwól mu spróbować innych dyscyplin sportowych lub hobby z innymi dziećmi, dopóki nie wejdzie w wygodną grupę społeczną.
Pamiętaj: najgorsze prześladowanie nie ma nic wspólnego z ostrymi słowami lub twardymi pięściami. Chodzi o bezsilność, brak zaufania do własnej wartości i izolację. Zwalczasz to, dając swojemu dziecku władzę nad sytuacją, a także dobrym przyjaciołom, z którymi dzieli wspólne zainteresowania i możliwości budowania zaufania.
źródło
Gdy to zrobię, zamierzam pójść inną drogą niż trasy określone w innych odpowiedziach. Myślę, że to piekielne niebo, odpowiedzi „nie byłoby wspaniale”, które nie biorą pod uwagę praktyczności.
Poświęć chwilę na krytyczną identyfikację problemów.
Jeśli twoje dziecko jest zastraszane, problemem nie jest:
Żadne z nich nie dotyczy jednej rzeczy, z którą trzeba się bezpośrednio uporać : łobuza . Nie możesz oczekiwać, że przestaniesz znęcać się, zmieniając swoje dziecko. Ponieważ problemem nie jest twoje dziecko; nie jest zbyt wielkim celem. problemem jest tyran i konsekwentnie. Stanowią problem dla wszystkich, nie tylko dla największych celów. Rozmowa z rodzicami ma potencjał do pracy, ale ma również taki sam potencjał, by nie tylko pogorszyć sytuację, ale także wywołać konflikt u dorosłych. Może to jednak być nieuniknione, więc bądź na to przygotowany. To zupełnie inna dyskusja.
Rozważmy więc niektóre priorytety ...
Proste, jasne ... ale nikt nie powiedział tego „na głos”. Są to definicje, które należy wprowadzić w prawdziwy świat.
Oto lista rzeczy, o które dbają prześladowcy:
To jest tuffy ... Jest całkiem długa lista, która byłaby tam, gdyby były to „rzeczy, na których znęcanie się nie przejmuje”, ale moja lista jest najkrótszym sposobem, aby to ująć. Nie chodzi o moc czy kontrolę ... te przedmioty są pochodną i ostatecznie prowadzą do samozadowolenia. A z rzeczy, które powinny znaleźć się na liście przeciwników, jedną z rzeczy, o których większość ludzi nie myśli, jest to, że znęcanie się nie przejmuje się regułami. Nie szanują placówki (szkoły, klubu zdrowia, miejsca pracy) ani jej podopiecznych (nauczycieli, kierowników itp.).
Więc problem jest tyranem, a ich lekceważenie norm społecznych. Chociaż mogą one być zakorzenione w interakcjach rodzinnych, ich uwzględnienie jest całkowicie nieistotne dla rozwiązań, które mogą być wdrożone przez rodzica celu.
Mając to na uwadze, naprawdę jest tylko kilka bardzo prostych rozwiązań, z których każde sprowadza się do tego, że twoje dziecko dba o siebie.
Kiedy zdasz sobie sprawę, że łobuziaki nie dbają o zasady, staje się jasne, że naprawdę wykuwasz dzieci, kiedy nakładasz na nierealistyczne zasady zaangażowania. Perspektywa, która mówi dzieciom, żeby nie przestrzegała zasad, nie jest przyjemna, ale aby same poradzić sobie z problemem, mogą po prostu to zrobić. I muszą wiedzieć, że zawsze są opcje. Nawet jeśli nie podoba ci się ta opcja, nadal są to opcje.
Kiedy byłem w szóstej klasie, w klasie pana McGinnisa, był dzieciak, nazwijmy go Dewey Flowers, który ciągle mnie denerwował i siedział tuż za mną w klasie. Pewnego dnia Dewey coś zrobił - nawet nie pamiętam - i chyba miałam tego dość. Jedyne, co pamiętam, to „budzenie się”, gdy pan McGinnis trzymał mnie za ramiona od tyłu, a Dewey leżał przede mną na podłodze, a moje biurko i biurko rozrzucone po podłodze w kilku dużych kawałkach. Powiedziano mi, że wstał, podniósł moje biurko i rzucił nim, książki i inne rzeczy latały wszędzie. Kiedy tam leżał, zacząłem podnosić jego biurko, gdy pan McGinnis podszedł do mnie i złapał mnie za ręce, przewracając drugie biurko i odłamując nogi.
Kiedy mój 21-latek miał 9 lat, mieliśmy go na letnim obozie w kościele, podobna rzecz mu się przydarzyła ... pewnego dnia miał dość, wziął płócienne łóżeczko i uderzył nim w głowę chłopca .
Moja 11 letnia córka to 2-semestralne semestry do szóstej klasy gimnazjum. Jest szalona „zaawansowana” fizycznie ... 5'8 ", 150 funtów, miseczka D. Wygląda na 16. 16. Ostrzegłem ją, że ludzie z innych szkół podstawowych, którzy przyszli do tego gimnazjum, zobaczą ją jako cel z powodu jej „fizycznej natury” (myślę, że to były moje słowa). Pewnego dnia na początku grudnia zostałem wezwany do szkoły, ponieważ zepchnęła chłopca na podłogę.
Moje zasady zaręczyn dla moich dzieci
Dodam do tego ... „jeśli będziesz przestrzegać tych zasad, kiedy zostanę wezwany, ponieważ byłeś w kłótni, pierwszą rzeczą, o którą cię zapytam, jest„ czy powiedziałeś osobie odpowiedzialnej ”. Dopóki powiesz „tak”, nie będziesz miał kłopotów ode mnie ”.
Nawet jeśli moje przykłady są daleko poza normą, jest to temat tutaj. Realistycznie zasada 2 ma skuteczność 99,7%. Zazwyczaj możesz liczyć na osobę lub obiekty, które sprawią, że wszystko będzie się działo w razie potrzeby.
Ale kiedy nie, ten zestaw reguł po prostu działa. Szanuje społecznie przyjęte zasady porządku i hierarchii oraz szanuje. Nie opiera się jednak wyłącznie na zasadach. Ponieważ najważniejsze jest to, że jeśli system nie działa dla ciebie, wszystkie zakłady są wyłączone i potrzebujesz alternatyw, nawet jeśli musisz je stworzyć. (Jak to często się robi o tej porze roku, porównuję to do tego, co robił wtedy Martin Luther King, Jr.). W obu przypadkach moich dzieci, kiedy system nie działał bezpośrednio dla nich, pracował dla nich pośrednio.
Kiedy mój syn rozbił to dziecko łóżeczkiem: Poszliśmy go zabrać, a administrator ukarał go. Osoba wyjaśniła, co się stało, a ja odwróciłem się do niego i uśmiechnąłem. „Jesteś gotowy? Czy powiedziałeś osobie odpowiedzialnej.” "Tak." Następnie krótko wyjaśnił swoje interakcje z jednym z dostawców. Mógłbym wtedy powiedzieć administratorowi: „Czego oczekujesz ode mnie? Twoja osoba najwyraźniej nie była wystarczająco zaniepokojona, aby przestać, więc mój syn nie miał wyboru”.
Moja córka: jakiś chłopak złapał ją za klatkę piersiową i po prostu go opuściła. Bum. Według niej miała tego dzieciaka w kilku różnych klasach. W tej klasie tylko pomieszał z nią, ponieważ nauczyciel był nieuważny (czytaj: prawdopodobnie za stary). Moja odpowiedź na zasadę wady brzmiała: „a co dzieje się z drugim dzieckiem?” Oczywiście, że się tego nie spodziewał. Nie sprawiała mi kłopotów z powodu obrony, nie wspominając już o tym, że kilkakrotnie mówiła temu nauczycielowi i tego nie naprawiła. Myślę, że dostała szlaban lub coś, co zakwestionowałem i zostało odrzucone.
Teraz . . . Nie opowiadam się za przemocą, we wszystkich moich przykładach przemoc była ostatecznością . Ale wiesz co to jeszcze jest? Mówi w języku łobuza.
Latem po 6 klasie moja rodzina przeprowadziła się. Podczas ósmej klasy wróciliśmy do tego samego obszaru, ale byłem na jr i poszedłem do zupełnie innej szkoły w tej samej dzielnicy. Pierwszego dnia w szkole dziecko w czwartej godzinie zapytało mnie „czy to ty rzuciłeś biurkiem w Dewey Flowers?”. A jako dziecko 8 klasy o wzroście 6 stóp i 130 funtów nigdy nie miałem żadnych problemów z prześladowaniem.
Interakcja moich synów odbyła się w czerwcu około 3 tygodni do lata. Przez resztę lata nie miał problemów z tym dzieckiem ani żadnym innym typem łobuza. On też ma innego dostawcę.
Moja córka i inne dzieci zostały przeniesione do oddzielnych stron klasy. Ale, podobnie jak magia, zniknęły też wszystkie jej problemy z dziewczynami. Podejrzewam, że nie będzie miała żadnych problemów przez HS.
Prześladowcy nie obchodzą się nawet zasadami. A gdy spotykają się z kimś tak silnym jak oni, zarówno psychicznie, jak i fizycznie, który pokazuje, że nie będą w stanie tego znieść, napastnicy odchodzą. Nie chodzi o to, że „nie jesteś tak wielkim celem”, (co daje pewną szansę wygranej łobuzowi), ale o pokazanie, że świat nie kręci się wokół łobuza.
Zwykle możesz przestrzegać zasad tak długo, jak to konieczne. Ale w pewnym momencie reguły mogą nie być w stanie zdefiniować, co należy zrobić. W tym momencie tworzenie większej liczby reguł nie robi nic, ale ogranicza możliwości wykonywania zadań. O to właśnie chodzi w wyrażeniu „myśleć nieszablonowo”. A jeśli chodzi o prześladowców, naprawdę jest tylko kilka rzeczy, które naprawdę rozumieją. Więcej zasad nie jest jedną z nich.
Tak jak ten dzieciak w filmie z YouTube'a, który podniósł chudego łobuza i rzucił mu tyłek na ziemię, zanim odszedł. (Jeśli jesteś rodzicem i jeszcze go nie widziałeś, musisz go znaleźć.) Na odpowiedź dawców w tym wątku: Jeśli dziecko odejdzie było twoim dzieckiem, zganiłbyś go za nieprzestrzeganie szkolnych zasad o przemocy? O tym, że nie weźmiesz tego do odpowiedzialności za dorosłych dorosłych? Nie miałbym W rzeczywistości byłbym na nogach w przypadku administratora szkoły. I zgadnij co: tego rodzaju rzeczy zdarzają się każdego dnia. Ten akurat był na filmie. I chociaż nie jest to preferowane rozwiązanie, twoje dziecko to sobie wyobrazi i rozważy. Muszą wiedzieć, że gdy wszystko inne zawiodło, gdy jest to jedyna opcja, że nadal jest opcją. W podświadomości jest to trochę tak, jakbyś ich nie zawiódł, gdy twoje słowa rozbrzmiewają im po głowach, gdy siedzą w biurze zasad, by powalić dziecko na ziemię.
Ponownie nie opowiadam się za walką ani przemocą. Opowiadam się za przestrzeganiem zasad, dopóki się nie wyczerpią.
źródło
Ta odpowiedź jest skierowana do młodszych dzieci, powiedzmy poniżej 9 lub 10 lat. Myślę, że sytuacja nastolatków jest zupełnie inna.
Zdecydowanie porozmawiaj z innymi rodzicami, jeśli taka jest opcja. Jeśli nie jest to możliwe (na przykład, jeśli dziecko jest wybierane w szkole), zdecydowanie porozmawiaj z nauczycielami.
Chcesz także dać swojemu dziecku sposób na obronę siebie, a to nie oznacza walki. Naucz je mówić innym dzieciom, co czują. „Nie podoba mi się to, co robisz”. „To, co powiedziałeś, rani moje uczucia”. Czasami to wystarczy.
Naucz swoje dziecko, że jeśli te kroki nie działają, nadszedł czas, aby odejść od sytuacji i powiedzieć dorosłemu (rodzicowi lub nauczycielowi).
Jeśli jesteś świadkiem zastraszania
Najpierw daj swojemu dziecku szansę na reakcję, ale możesz interweniować, jeśli coś pójdzie nie tak.
Chcesz mieć oboje dzieci i na zmianę wyjaśniać sytuację.
Jeśli dokuczanie występuje, gdy nie ma Cię w pobliżu
Musisz komunikować się z opiekunem dziecka, aby było ono odpowiednio przygotowane do zauważenia zastraszania i radzenia sobie z tym. I potrzebujesz, aby twoje dziecko wiedziało, żeby powiedzieć im, kiedy coś wymknie się spod kontroli.
źródło
Wszyscy chcemy chronić nasze dzieci i na pewnym poziomie możemy. Ale na innym poziomie nie możemy chronić naszych dzieci przed wszystkimi sytuacjami, w których mogą być zastraszane lub wybierane, a jeśli spróbujemy, ryzykujemy stłumienie ich poczucia indywidualnej wartości i wzrostu.
Jeśli wiesz, że Twoje dziecko jest zastraszane w sytuacji, na którą nie masz wpływu, z pewnością zaleciłbym zajęcie się tą sprawą osobom, nad którymi sytuacja jest (przynajmniej pozornie). Chciałbym jednak dokładnie omówić to z dzieckiem. Jako ktoś, kto był często wybierany w szkole podstawowej, byłem tam (chociaż „tam” będzie inaczej dla każdego dziecka). Podkreśl swoje dziecko, że dzieciństwo nie jest wieczne. Szkoła średnia / gimnazjum / liceum nie są wieczne, a kiedy to się kończy, ogólna populacja zwykle udaje się zachowywać co najmniej marginalnie odpowiedzialnie. Dla małego dziecka może to nie od razu pomóc, ponieważ życie po szkole jest tak odległe, że prawie zupełnie nie ma znaczenia. Pomoże to jednak potwierdzić dziecku ich wartość dla ciebie, i pomóc im zapamiętać lub znaleźć własne poczucie wartości. Próbuję się przygotować (moje dziecko ma zaledwie 6 miesięcy), aby pomóc mu jak najszybciej znaleźć własne poczucie wartości z tego właśnie powodu. Zajęło to trochę czasu (wiek od 11 do 14 lat w większości nie był dobrym momentem w moim życiu), ale kiedy zrozumiałem, kim jestem i że ludzie wyśmiewający się ze mnie nie mają znaczenia, życie stało się lepszy.
Nauczanie dziecka podstaw samoobrony może nie zaszkodzić, jeśli jest ono wystarczająco duże. Oprócz tego należy nauczyć, że przemoc nie jest (często) właściwą odpowiedzią, ale kiedy grozi im fizyczna krzywda, czułbym się znacznie lepiej, gdybym wiedział, że mój syn sobie poradzi.
Mówię to nie dlatego, że uważam, że dzieci powinny przyzwyczaić się do zastraszania lub prześladowania, ani dlatego, że uważam, że wymierzanie sprawiedliwości prześladowcom ich ciemiężców poprawi wszystko, ale dlatego, że większość naszych dzieci osiągnie w pewnym momencie swojego rozwoju być w takiej sytuacji i wiedząc, że mają indywidualną wartość, pomaga im zignorować ją lub wznieść się ponad nią. A jeśli zignorowanie tego nie jest możliwe, trzeba się bronić.
źródło
Jeśli prześladowanie ma miejsce w szkole lub w miejscu, w którym ktoś inny ma obowiązek opieki nad dzieckiem, wówczas w wielu krajach musi stosować politykę zerowej tolerancji dla prześladowania.
Jako ktoś, kto był często zastraszany w szkole średniej, w szkole, która rzekomo miała politykę zerowej tolerancji, mogę stwierdzić, że przez większość czasu ich polityka była zupełnie bezużyteczna. Dopiero po tym, jak dostałem wstrząsu mózgu w obecności starszego nauczyciela w szkole, coś pozytywnego faktycznie się wydarzyło. Podejrzewam jednak, że gdyby moi rodzice byli zaangażowani w ten proces, rzeczy mogły się wydarzyć wcześniej / szybciej / lepiej.
To powiedziawszy, musisz gdzieś zacząć, a jeśli dzieje się to w szkole, próba nakłonienia ich do wkroczenia może zadziałać. Zwłaszcza jeśli twoje dziecko ma dobre relacje z nauczycielem w szkole, być może możesz z nim porozmawiać, ponieważ może być w stanie wywrzeć większą presję na osoby odpowiedzialne za zrobienie czegoś z tym.
źródło
Porozmawiaj o tym z innymi rodzicami. Są oni ostatecznie odpowiedzialni za działania swoich (bardzo małych) dzieci.
Jeśli nie widzą w tym problemu lub (co bardziej prawdopodobne) nie są skłonni do podjęcia działań, od ciebie zależy, co możesz. Rozwiązania, które mogą działać:
Prześladowcy (szczególnie starsi) zazwyczaj wybierają „łatwe wybieranie”, więc wykazanie pewnej części kręgosłupa może być rozważnym długoterminowym rozwiązaniem. Po prostu bądź przygotowany na łzy i walki kotów.
Polecam (i ja ćwiczę) całkowite unikanie sytuacji lub, jeśli to możliwe, uważne obserwowanie twojego dziecka, gdy w pobliżu są prześladowcy. Możesz sam zapobiegać zastraszaniu.
źródło
Moja córka była wybierana w szkole, ponieważ jest bardzo cicha, niektóre inne 10-letnie dziewczynki uważały ją za łatwy cel. Znalazłem przyjazne powroty, których mogłaby użyć. Nauczyłem ją spokojnej reakcji. Jednym z komentarzy jest to, gdzie jest twój przycisk wyłączania. Podoba mi się, ponieważ nie jest wredny ani niegrzeczny. Tutaj znalazłem powroty, których mogłaby użyć w szkole. To naprawdę bardzo pomogło. Powodzenia, jest bolesne, gdy twoje dziecko jest wybierane.
http://www.ishouldhavesaid.net/2013/12/top-ten-comebacks-kids-can-use-at-school/
źródło
Te szkoły są obecnie prześladowcami. Mam już dość tych rąk / zasad niczyich win. Nic nie robi.
Zawsze będą dzieci, które są prześladowcami, a najlepszym sposobem na opiekę nad łobuzem jest stawienie mu czoła i poniżenie go. Zwykle łobuz uczy się być palantem ze względu na swoich rodziców. Rozmowa z rodzicami doprowadzi go tylko do bicia i gniewu z tego powodu, a jeśli rodzice będą prześladowani, powie im, a sytuacja się pogorszy. Zaprzyjaźnienie się z nim sprawi, że będzie próbował sprawić, że będziesz w jego kręgu.
W siódmej klasie stanęłem do łobuza. Nie pozwoliłbym na to. Co się stało? Nikt nigdy więcej mnie nie prześladował. Co stało się z moją przyjaciółką, która się jej nie przeciwstawiła (to było, kiedy mnie tam nie było, bo inaczej by się to nie wydarzyło) kopnęli ją i zmusili do czołgania się do domu na rękach i kolanach. Szkoła nie zrobi nic wobec łobuza, ale da mu szlaban i „surową rozmowę”.
Wszystko to oczywiście, o ile łobuz nie jest w stanie spowodować niebezpieczeństwa bronią. Jeśli jest to osoba grożąca śmiercią, policja musi być zaangażowana, NIE szkoła.
źródło