Czy powinienem pozwolić, by jedzenie było wyjściem z „przerwy”?

Mój 16-miesięczny dzieciak zawsze był bardzo rozmyślny i trudno jest zmusić ją do picia dużo mleka, które nie pochodzi z karmienia piersią. Przeczytałem, że „limit czasu” jest ustawiony na 1 minutę na rok, zaokrąglając w dół, więc jej czas jest krótszy.

Czy mogę zaoferować, że jeśli skończy swoje mleko (lub jakiekolwiek inne jedzenie), może wyjść z „przerwy”? Czy też nie powinno się w ogóle kojarzyć żywności z „czasem”, aby nie było negatywnego związku?

* Zdaję sobie sprawę, że minuta może nie być wystarczająco długa, aby skończyć jedzenie, a ona może po prostu wymyślić, żeby to poczekać.

Moje pierwsze pytanie brzmi: dlaczego próbujesz zmusić ją do wypicia mleka, jeśli nie chce? Wiele problemów psychicznych związanych z jedzeniem pojawia się, gdy rodzice zmuszają swoje dzieci do jedzenia pewnych pokarmów kosztem innych. Jak omówiono w tym streszczeniu ( Benton, 2004 ):

Dzieci częściej jedzą w atmosferze emocjonalnie pozytywnej. [...] Ograniczenie dostępu do określonych produktów żywnościowych zwiększa, a nie zmniejsza preferencje. Zmuszanie dziecka do jedzenia jedzenia zmniejszy sympatię do tego jedzenia.

Wygląda na to, że jeśli szczególnie martwisz się, że powinna pić mleko, po prostu zachowuj się, jakby to była uczta, a nie ciężar, który musi zrobić, i że jest to także przyjemność, którą lubisz mieć. Z drugiej strony zmuszanie jej do picia mleka może prowadzić do prawdziwej niechęci przez całe życie ( Batsell i in., 2002 ):

W szczególności najbardziej powszechnym typem wymuszonej konsumpcji (76%) była postać autorytetu (np. Rodzic, nauczyciel) zmuszająca dziecko do spożywania nowatorskiego, nielubianego lub awersyjnego jedzenia. W tym scenariuszu autorytetu respondenci przypomnieli sobie epizod jako dotyczący konfliktu międzyludzkiego i negatywnego afektu oraz zidentyfikowali najbardziej awersyjne aspekty tego scenariusza, takie jak brak kontroli i poczucie bezradności. Co więcej, większość respondentów (72%) zgłosiła, że ​​dzisiaj nie będzie chętnie spożywać docelowej żywności.

Tak więc, uczynienie z żywności części wszelkiego rodzaju działań dyscyplinarnych może być dla ciebie niekorzystne, chyba że jedzenie jest uważane za nagrodę. Jest jakaś sugestia, że ​​to jest źródło „wysokiej zawartości cukru” ( Hoover i Milich, 1994 ):

W grupie eksperymentalnej matkom powiedziano, że ich dzieci otrzymały dużą dawkę cukru, podczas gdy w stanie kontrolnym matkom powiedziano, że ich synowie otrzymali placebo; wszystkie dzieci otrzymały placebo (aspartam). Matki w stanie oczekiwania na cukier oceniły swoje dzieci jako znacznie bardziej nadpobudliwe. Obserwacje behawioralne ujawniły, że te matki sprawowały większą kontrolę poprzez utrzymywanie bliskości fizycznej, a także wykazywały tendencje do krytykowania, patrzenia i rozmawiania z synami bardziej niż matki kontrolujące. Dla kilku zmiennych efekt oczekiwany był silniejszy dla matek o sztywności poznawczej.

W gruncie rzeczy uzyskanie czegoś „zabronionego” było tak złe dla matek, że stały się bardziej kontrolujące, podczas gdy same dzieci myślały, że to niesamowite, że coś nie może.

tl; dr : Jeśli mleko nagle stanie się „zakazane”, to może zacznie myśleć, że to niesamowite.

Niezależnie od tego, czy karanie za mleko jest kwestią odrębną, myślę, że chodzi bardziej o uświadomienie jej, że będzie służyć czasowi na wszystko, co zrobi, nawet jeśli zdecyduje się to zrobić. Czuję, że jeśli pozwolisz jej wcześnie wyjść z więzienia, aby zrobić to, co miała zrobić w pierwszej kolejności, utrudni to później. Odmowa zrobienia czegokolwiek, dopóki jej nie ukarzesz, a potem zrobi to, by uniknąć tej kary. Mam dość konsekwentną karę za pewne działania, a te kary nie podlegają negocjacji. Po otrzymaniu wyroku musi zostać przeprowadzony. Bądź konsekwentny w stosowaniu kary i dowie się, że spełnisz warunki bez względu na jej prośby, to pozwoli jej wiedzieć, że musi wykonać zadanie PRZED tym, jak dotrze do tego punktu.

Nie czekaj, aż się złościsz, daj jej trochę czasu i daj jej znać, że ma czas na rozpoczęcie zadania (używam 5 sekund, 10 sekund, 1 minutę itd., W zależności od tego, jak długo rozsądnie by to zajęło aby zacząć), a potem, gdy ten czas się skończy, będą mogli odbierać wyrok, ZAWSZE.

Jeśli pozwolisz jej wyjść poza czas wcześniej, będzie czekać, aż będzie miała czas, aby to zrobić, tylko po to, by cię przetestować, czasami poddasz się, a ona nigdy nie będzie służyła czasowi ani nie wykonała zadania. Nigdy nie chciałem być jak rodzice, którzy siedzą w sklepie i mówią: „1 ... 2 ... 2 i pół ... 2 i trzy czwarte, 2 i 7/8 ... chodź, proszę? !?! ” Moje kary są bardzo niewielkie, uderzenie w nadgarstek, nawet teraz, gdy mój syn ma 12 lat, a dziewczyna ma 7 lat, ale jest konsekwentny i prawie nigdy nie muszę im grozić, zwykle wystarczy odliczanie.

Limity czasu to mechanizm dyscyplinarny. Dlaczego dyscyplinujesz swoje dziecko, ponieważ nie zrobią tego, co chcesz?

Proponuję wypróbować różne podejścia:

Jeśli próbujesz wprowadzić jedzenie, co powiesz na ciekawe potrawy, takie jak winogrona, jabłka, banany, ciastka ryżowe, gotowane marchewki?

Jeśli problem polega na tym, że próbujesz ograniczyć karmienie piersią, czy możesz zamiast tego wyrazić?

Jeśli nie skończą mleka po zjedzeniu, co powiesz na zaoferowanie najpierw zimnej wody i mleka za pół godziny? „Sippy-cup” jest bezpieczny dla nich, by pić go nieco później.