3,5-letni przedszkolak nie radzi sobie z frustracją

Nasz 3,5-letni syn (w lipcu będzie miał 4 lata) ma prawdziwe trudności z radzeniem sobie z frustracją do tego stopnia, że ​​doprowadza mnie i moją żonę do szaleństwa. Prawie nie ma dnia, w którym oboje nie popłakamy się, całkowicie wyczerpani i nie mając pojęcia, co robić.

Sytuacja może pojawić się w dowolnym momencie, ale oto przykłady opisujące podstawowy wzorzec:

Czas na łóżko, ale nie chce przerwać tego, co robi (gra, ogląda telewizję itp.), Aby przygotować się do łóżka. Dzieje się tak pomimo wielokrotnych ostrzeżeń, że zbliża się pora spania. Po prostu nie chce przerwać tego, co robi, i współpracuje z nami, przygotowując go do snu. Wydaje się, że nawet nie słyszy, co do niego mówimy. Do tego stopnia, że ​​jeden z nas musi wyłączyć telewizor lub zacząć porządkować zabawki lub podjąć jakieś działania, aby powstrzymać go przed tym, co robi, czego nie chce przestać robić. Jest to natychmiastowa przyczyna ogromnego napadu złości. W tym momencie nic, niczadziała, on jest całkowicie poza sobą. Musimy pozwolić mu szaleć przez kilka minut i dopiero wtedy możemy spróbować go uspokoić i uspokoić. W tym momencie zwykle mówi, że mu przykro, a następnie robi prawie wszystko, co chcemy, żeby zrobił. Kiedy dzieje się tak przez 3,4,5 nocy z rzędu, niszczy duszę, nie wspominając o niesamowicie męczącym. Kiedy nadejdzie punkt „czas na łóżko”, wiemy już, że mamy dwie możliwości: pozwól mu robić wszystko, co chce (nie do przyjęcia) lub wywołać napad złości (również nie do przyjęcia).

Tego ranka mieliśmy tę samą scenę, ponieważ grał na iPadzie i nadszedł czas, aby wyjść do przedszkola (dla niego) i pracować (dla nas). Wszystko może go uruchomić, zwykle wymaga od niego przestania robienia czegoś, co sprawia mu przyjemność, ponieważ musi się wydarzyć coś innego (iść do łóżka, wyjść z domu, wyjść z wanny, wyjść z placu zabaw itp.). Czasami może to być nad czymś tak trywialnym i niedorzecznym, jak „chciałem zjeść jabłko ze skórką, ale obierałeś je, przyklejaj skórkę”. Kiedy próbujemy wyjaśnić niemożność, że on po prostu wysadza w powietrze (to był prawdziwy przykład, a nie coś, co wymyśliłem).

Nigdy go nie uderzyliśmy. Próbowaliśmy przekierować (nie zawsze łatwo), starając się z nim współczuć, próbując z nim rozumować. Wydaje się, że nic nie działa. Doprowadza nas to do szaleństwa.

Nasz syn też ma teraz 3½ roku, a to zachowanie jest dla nas zbyt dobrze znane - mam wszelkie współczucie.

To brzmi jak jesteś obecnie stara się siedzieć-out z tantrums- mogę zupełnie zrozumieć, dlaczego to jest tak emocjonalny dla was obojga. Co więcej, jeśli chodzi o porę snu, siedząc na niej, skutecznie poddajesz się jego żądaniu pozostania dłużej. Zgadzam się, że coś trzeba zrobić.

Znam kilka technik:

Rozproszenie może czasami działać, ale w przypadku takich rzeczy jak przed snem jest prawie niemożliwe. Zasadniczo nie można ukryć faktu, że musi przerwać to, co robi, i położyć się spać.

Z naszego doświadczenia wynika, że rozumowanie nie pomoże powstrzymać napadów złości w tym wieku (np. „Musisz iść spać, ponieważ musisz spać, aby nie być zmęczonym rano”). Ale nadal uważam, że warto to powiedzieć - jeśli on zrozumie, może w pewnym stopniu wpaść i zmniejszyć napad złości następnym razem.

Zawsze możesz zastosować dyscyplinę , stosując niesławny „niegrzeczny krok” lub coś podobnego, ponieważ napady złości są zdecydowanie niegrzecznym zachowaniem. Ale osobiście uważam to za ostateczność.

Dla naszego syna jest teraz w wieku, w którym działa pozytywna zachęta (inaczej „targowanie się”) . (np. „Jeśli teraz podejdziesz do łóżka, możesz mieć dwie historie”.) Oczywiście możesz tylko zginać się do tej pory - nie targuj się przy użyciu niczego, do czego nie jesteś przygotowany lub jest to nierozsądne.

Ale oczywiście wszystkie dzieci są różne , więc to, co działa dla jednego, może nie działać dla drugiego.

Mogę tylko powiedzieć, że to jest bardzo trudne. Ale nie muszą być mocne. Dzieci lubią testować nasze granice i przekonać się, z czego mogą sobie poradzić. Ale także głęboko w sobie kochają zasady - sprawiają, że czują się bezpiecznie i pomagają uporządkować świat. Kiedy jesteś stanowczy, naprawdę kochasz. Nawet jeśli tak nie jest.

Naprawdę ci współczuję. Oczywiste jest, że ty i twoja żona kochacie rodziców, którzy chcą tylko tego, co jest najlepsze dla waszego syna, i oboje bardzo ciężko pracujesz, aby zapewnić mu kochający dom. Ale część tej miłości pozwoli mu nauczyć się radzić sobie z rzeczami w swoim życiu, których nie lubi. Jak zachowywać się w sposób, który nie denerwuje ani nie przeszkadza otaczającym go ludziom.

Dużą częścią tego jest to, że dziecko nie może kontrolować każdej sytuacji, nie zawsze dostanie to, czego chce, a co najważniejsze, wywołanie wściekłości nie przyniesie pożądanego rezultatu. Reakcje na napady złości muszą być konsekwentne i przestrzegane przez wszystkich w jego życiu. Napady złości są albo ignorowane, albo mają konsekwencje, których dziecko nie chce.

W naszym domu napad wściekłości przed snem powoduje natychmiastowe mycie zębów i kładzenie się do łóżka zamiast zwykłej rutyny mleka, krakersów, czytania opowiadania i wybierania specjalnej zabawki do zabrania do łóżka. Nasz 2,5-latek potrzebował zaledwie około 4 razy, aby zrozumieć, co się dzieje i przestać mieć napady złości na dobranoc, chociaż wciąż walczymy z nim, walcząc z nami o mycie zębów.

Innym razem napady złości są ignorowane, jeśli mamy na to czas i cierpliwość, w przeciwnym razie zabieramy go do kąta i zatrzymujemy na 3 minuty i / lub dopóki się nie uspokoi i nie potwierdzi swoich działań. Przez cały czas, w którym spędza wolny czas, staram się spokojnie i delikatnie rozmawiać z nim, wyjaśniając, co zrobił źle i dlaczego opóźniam go. Kiedy uspokaja się, jeśli jest uspokojony, jeśli jest to właściwe, proszę go, aby przeprosił osobę, wobec której był niegrzeczny, i uściskał ją. Czasami tego nie robi, więc trzymam go w przerwie na trochę dłużej, niż pozwalam mu odejść.

Umieszczenie go w czasie przerwy w miejscu publicznym, takim jak park, centrum handlowe lub restauracja może być dla mnie dość niewygodne, wiele osób patrzy na nas i robi z nich miny, ale tylko dzięki konsekwentnemu nauczeniu się nauczy. i dostosuj swoje reakcje do rzeczy, których nie lubi. Dwukrotnie zatrzymałem go na więcej niż minutę i jest to brutalne. Ale od tego czasu nie występował publicznie.

Teraz, jeśli uda nam się go po prostu usiąść na podwyższeniu bez wstawania i biegania ...

Brzmi dla mnie normalnie :)

A raczej zachowanie twojego dziecka brzmi typowo, ale twoja reakcja emocjonalna („niszcząca duszę”) nie. Dzieci uczą się radzić sobie z frustracją w miarę upływu czasu, ale przez pewien czas są bardzo złe. Trudniejsze jest to, że napad złości ma pewne zalety, a mianowicie dodatkową uwagę rodziców.

Czasami najlepiej po prostu oddychać głęboko i czekać, a następnie postępować tak, jakby nic się nie wydarzyło. Po prostu spokojnie kontynuuj rutynę na dobranoc, wychodź rutynowo lub wzruszaj ramionami i ponownie ofiaruj obrane jabłko. Tylko wtedy, gdy masz pewność, że nie zachęcasz dziecka do napadu złości, ma sens faktyczne pomaganie mu w rozpoznawaniu emocji i radzeniu sobie z nimi w spokojniejszy sposób. Ale na razie wydaje mi się, że musisz ćwiczyć, aby aktywnie ignorować i nauczyć się akceptować, że jest to standardowy epizod w życiu rodzica.

Jak powiedzieli inni, jesteś trochę pomiędzy kamieniem a trudnym miejscem tutaj. Przerwy są dobre, ignorowanie jest świetne i tak, napady złości zjadają trochę twojej duszy, ponieważ widok dziecka w takiej sytuacji może być bolesny.

Czy próbowałeś szukać wyzwalaczy? Wspominasz o mediach elektronicznych; nasz niedługo w wieku 5 lat miał regularne napady złości, ponieważ nie oznaczało to więcej mediów. Ustanowiliśmy więc zasadę zakazu noszenia mediów po godzinie x, około godziny przed kąpielą. To dało jej szansę na uspokojenie się kolorem, czytaniem lub czymś nieco ciszej. Prawie całkowicie wycięliśmy iPada, od 3 do około 4,5 roku. POWOLNIE przywracamy czas, głównie dlatego, że używają iPadów w jej szkole magnesów i pracujemy teraz z niektórymi programami. Ale racjonujemy czas na iPadzie w dość skąpy sposób, i nadal jest on częścią strefy wolnej od mediów. Zauważyliśmy poprawę od samego początku, zarówno podczas kąpieli, jak i przed snem, kiedy media były wyłączone.

Mieliśmy również szczęście w eliminowaniu wyzwalaczy żywieniowych. Cukier zamienia starszą w demon, pobłogosław jej małe serce, więc słodycze są WYCOFANE. To właśnie musieliśmy przetestować kilka razy, aby upewnić się, że usuwamy właściwe przedmioty (pamiętnik z jedzeniem i czasem rozpoczęcia napadów złości bardzo pomógł).

W naszym domu istnieje wyraźna korelacja między gwałtownymi wzrostami a napadami złości. Chłopiec jest tam zawsze! Kiedy zaczyna nas pożerać poza domem i domem, mocniej naciskamy na inne wyzwalacze, upewniamy się, że ma dużo biegania wewnątrz i na zewnątrz, i walczymy z własnymi emocjonalnymi lukami.

Po prostu nie mogę CZEKAĆ, dopóki młodsza nie trafi w te czasy.

Tylko jeden pomysł, aby dodać do szeregu rozsądnych porad powyżej. W przypadku naszego 3,5-letniego podatnego na napady złości zaskakujące jest, jak często (nie zawsze) pomaga ustawić dla niego licznik czasu jajecznego, na dźwięk którego ma się pojawić sam - czy to ząb - szczotkowanie, kąpiel lub coś innego.

Może mieć to coś wspólnego z poczuciem większej kontroli i dorosłości, reagowaniem na licznik czasu i samodzielnym zbliżaniem się, zamiast słuchać naszego wezwania.

W rzeczywistości napad złości jest zasadniczo bezpośrednią reakcją na fakt, że rodzice są pod kontrolą, a dziecko nie. Naprawdę nie zgadzam się z pomysłem, że jeśli masz dziecko, które ma napady złości, oznacza to, że pozwalasz mu kontrolować ciebie. Jeśli dziecko czuje się pod kontrolą, wcale nie ma napadu złości. To scena - gówniana, gówniana scena - przez którą przeszli obaj moi chłopcy (jeden właśnie przechodzi), a syn, którego noszę w macicy, również przez nią przejdzie. Najwyraźniej od 3 do 5 chłopców ma przypływ testosteronu, którego nie widać ponownie aż do okresu dojrzewania (coś, czego wszyscy możemy się spodziewać również LOL) i do tego wracam mentalnie, kiedy mam ochotę stracić swoje gówno (i czasami po prostu tracę swoje gówno). Uważam, że kilka drobiazgów pomaga, np. Daje kontrolę tam, gdzie mogę i pytając, jakiej pomocy chciałby (oczywiście w ramach odpowiednich wyborów). Często uważam, że jest to czas, w którym zaczynają nie chcieć pomocy - napady złości za asystowanie przy zapinaniu pasów, ale potem napady złości za NIE pomaganie, kiedy zapinają pasy, po prostu nie można wygrać. Pytam więc: „Wsiadamy do samochodu - chciałbyś pomóc wsiąść? Ok, dobry chłopcze, sam wspiąłeś się na swoje miejsce, jakim jesteś dużym chłopcem. Czy chciałbyś pomóc w zapinaniu pasów bezpieczeństwa? Nie? Ok , po prostu bądź miły i powolny, jeśli zrobisz to ostrożnie, możesz zrobić to sam. Zrobiłeś to! Dobra robota ... "To NIESAMOWITE, ale może utrzymać poziom. Obieranie jabłek lub otwieranie paczek również tutaj jest duże - przyklej skórkę, zrób paczkę z powrotem. Więc domyślnie po prostu nie. Jeśli pyta, patrzę mu w oczy i mówię „Ok, jeśli to obieram, rozumiesz, że to obrane, prawda? Nie mogę tego przykleić po zakończeniu. Jesteś pewny? Ponieważ nie możesz mieć innego jabłka. To twoje jabłko, więc możesz wybrać sposób, w jaki jesz, ale kiedy już wybierzesz, to jest to. ”Używam również wyboru w celu uspokojenia, aby przekierować odpowiedzialność z powrotem na siebie, ponieważ mają tendencję do bycia bardzo oskarżycielskimi, tj. MOJE JABŁKO! TO TWOJA WADA !! ”Więc uspokajam ich:„ Przykro mi, że jesteś smutny z powodu twojego wyboru. Następnym razem, gdy będziesz mieć jabłko, możesz wybrać inaczej. „Przede wszystkim NIGDY nie dawaj im innego jabłka (lub batonu musli lub czegoś innego). W ten sposób zachowujesz kontrolę jako rodzic. Mają NIEKTÓRY wybór, ale masz ostatnie zdanie, a co do biblijnych odniesień - um nie. Biblia jest także książką, w której rodzice mają klapsować swoje dzieci żelaznym prętem, a żony muszą „słuchać” mężów. Istnieje wiele świetnych książek dla rodziców. Biblia nie jest jedną z nich.

Powiedziałbym tylko, że buduj rutynę spania o tej samej porze każdego dnia. Nie pozwól mu drzemać w ciągu dnia. Zmęcz go bardzo aktywnością fizyczną, aby był tak głodny, a potem śpiący w nocy. Wszystkie inne napady złości zaczynają go ignorować.

Wiele razy ja i mój mąż rodzic, że spaliśmy, i uważnie obserwujemy nasze dziecko, zdają sobie sprawę, że są sami i idą spać.

Czasami nie rozumiem rodziców. MASZ KONTROLĘ! a gdy tylko pozwolisz dziecku myśleć, że ma coś do powiedzenia w sprawie, nie masz już kontroli.

3-latek musi ZNALEZIĆ co się dzieje. Nie targowałem się. Lub rozproszony. Lub pozytywne wzmocnienie, przynajmniej nie podczas rzucania furii. Nieświadomie pozwalasz swojemu dziecku to robić. Dorośli mogą prowadzić ogromne firmy, zakładać firmy i różnego rodzaju inteligentne rzeczy. Ale nie mogą kontrolować 3-latka.

Dzieci potrzebują wskazówek i granic. Nie czuć kontroli. Ich zachowanie jest oczywiste, że to nie działa. I rozproszenie ... kiedy w życiu zaoferowano ci rozproszenie, gdy dostałeś coś, co ci się nie podoba? Nigdy nie jest za wcześnie, aby zacząć uczyć ich o życiu. Oczywiście w sposób przyjazny dla dzieci.

Wszyscy w dzisiejszych czasach chcą być filozofami i przyjaźnią ze swoimi dziećmi. Spójrz, jak się okazuje. Nasze dzieci potrzebują nas, abyśmy byli ich rodzicami. Tylko my mamy. Czytaj Biblię. Księga Przysłów Jest tam kilka dobrych porad dla rodziców. SZKOLENIE DZIECKA, KTÓRE POWINNI PRZEJŚĆ, A KIEDY SĄ STARE, NIE BĘDĄ OD NIEGO PRZESZKÓD. PRZYPOWIEŚCI 22: 6