Żeby zrozumieć moją pozycję:
ja, jako jej starszy brat (ona nie ma ojca, mam 13 lat i mam 24 lata), muszę czasem zachowywać się jak jej rodzic, ponieważ mama po prostu nie może jej powstrzymać, kiedy zaczyna krzyczeć lub nie nie chcę nic robić.
Problem:
Ostatnio ma problemy w szkole, dostaje złe oceny, złe zachowanie - rozumiem, że jest w tym wieku dojrzewania, ale mimo to, kiedy się z nią uczę, tak naprawdę nie zwraca uwagi, wciąż na Facebooku przez telefon, mówiąc: „mnie to nie obchodzi”, a kiedy przekonuję ją do nauki, robi to naprawdę „leniwie”.
Nie szanuje mnie jako autorytetu, ponieważ zawsze byłem dla niej miły, dostałem wszystko, czego ode mnie chciał (po prostu nie mogłem jej odmówić, angielski nie jest moim językiem ojczystym - ale mam nadzieję, że rozumiesz, co mam na myśli) ).
Potrzebuję więc sposobu, aby nakłoniła ją do odrabiania lekcji, faktycznie uczyła się i dostawała dobre lub lepsze oceny.
Jak to osiągnąć?
Każda rada będzie bardzo doceniona w tej sprawie.
Odpowiedzi:
WWooowww ... Odbicie lustrzane mojej sytuacji, zobacz mój post .
Nie mam odpowiedzi, ale mam sugestie.
Doszedłem do wniosku, że dojrzewanie płciowe, pionierskie zmiany społeczne i zmiana właściwości szkoły łączą się, aby stworzyć coś w rodzaju „tego, co u diabła dzieje się w moim życiu!”. zupa dla mojej córki.
To, co wydaje się działać do pewnego stopnia z moją córką, daje jej skupienie. Lubi rysować, zarówno cyfrowo, jak i szkicowo, więc wszyscy nieoficjalnie skupiliśmy się na tym. Stało się ono ogniwem łączącym nagrody w oparciu o wyniki w szkole. Ma tablet graficzny, ładny zestaw kolorowych ołówków, szkicowników, markerów, zainstalowałem nawet Gimp (program graficzny) i pokazałem jej, jak go używać. Każdy osiągnięty jako indywidualny „attaboy” przede wszystkim do szkoły, ale także do ogólnych wyników.
Jak powiedziałem, wydaje się, że do pewnego stopnia zadziałało. Spoglądam na to w ten sposób: jeśli kupuję colę na quiktrip i widzę, że kubek o pojemności 32 uncji ma teraz 89 centów zamiast 99 centów, to bonus. „ale czy mogę to mieć za darmo?” Nie, głupie ... zamknij się . Darmowy byłby idealny, ale 89c jest lepszy niż NIE 89c. Weź to za to, czym jest i pracuj, aby było lepiej.
Nie oczekuję, że wszystko to rozwiąże. Byłby to nieosiągalny utopijny cel i potencjalnie szkodliwy dla mojego związku. Ale ona ma się lepiej, a to lepiej niż NIE lepiej. Poza tym robimy to krok po kroku.
Myślę jednak, że to działa dla nas, ponieważ rozwinęło się organicznie. W pewnym momencie zauważyłem, że rozwijała umiejętności rysowania. Przyznała, że chce ołówków i dobrej temperówki. 7 USD później z radością rysowała anime. Nagle zdałem sobie sprawę, że mam marchewkę i kij.
Jeśli uważasz, że to może z tobą współpracować, nie próbuj tego zmuszać. Zauważ, w co ona jest, i delikatnie wykorzystaj to jako motywację. Mówiąc „jeśli zrobisz to w szkole, dam ci coś”. jest przezroczysty i nie zapewnia żadnej przyczepności. Mówiłem o pozytywnych rzeczach, a kiedy robi coś pozytywnego, „zaskakuję” ją Rzeczą. Nie zajęło jej to długo i poczuła, że jest o krok przede mną. „Jeśli to zrobię, ten głupiec kupi mi Rzecz! Rozumiem go.
Zresztą właśnie to było dla mnie odrobiną sukcesu. Jeśli spróbujesz, mam nadzieję, że odniesiesz sukces.
źródło
Co ciekawe, mam do czynienia z podobną sytuacją, tyle że jestem matką i konsultuję się z moim 19-letnim synem.
Ostrzeżenie: nie ma łatwego rozwiązania, a stworzenie zmiany wymaga konsekwentnego i większego wysiłku
Mam troje dzieci:
dwóch synów, 19 i 13 lat
. Córka 12.
Ich ojciec zmarł 10 lat temu, więc nie ma ojca.
Przeszedłem przez to z obojgiem młodszych dzieci, bardziej z moim 13-letnim synem, ale kiedy on się bawi, podobnie robi jego siostra (przypadek małpy patrz małpa ;-)
Najpierw opowiem o swoich doświadczeniach z moim 13-letnim synem, a następnie przeniosę się na moją córkę (ponieważ odkryłem, że trzeba nimi zarządzać inaczej).
13 lat syn
Mój 13-letni syn wrócił do domu z gorszą szkolną kartą z raportów. Nawet on się tego wstydził i to jest „fajne”, że jego grupa przyjaciół nie wykonuje żadnej pracy. Szalał na każdej granicy, jaką stworzyłem. Przeklinanie, niszczenie rzeczy i nie słuchanie. Chciał być w domu (nienawidził rozpoczynania nauki w szkole średniej), był na czacie na Facebooku, godzinami grał w gry online i rozmawiał z ludźmi, założył konto na youtube i ładował filmy itd.
Rozwiązanie:
Jego zachowanie się poprawiło. Kupuję mu więcej środków na telefon komórkowy, ale płacę dodatkowo za inteligentne sterowanie, dzięki czemu mogę utworzyć czarną listę i białą listę dla połączeń przychodzących i wychodzących.
druga obrona, zakazy społeczne . Uważam to za surową i mniej preferowaną karę, ponieważ uważam, że sieci społecznościowe moich dzieci są ważne dla ich zdrowia emocjonalnego i rozwoju. Zakazałem tylko życiu jednego z przyjaciół mojego syna.
trzecia obrona, aktywność pozytywna . Mój najstarszy (19 lat) syn uczy i trenuje sztuki walki na życie. Poprosił mnie, żebym przyprowadził swojego brata na trening przez 6 dni w tygodniu, dwa razy dziennie na ferie szkolne. Było to genialne w wypełnianiu pustki powstałej przez usunięcie działań przynoszących efekt przeciwny do zamierzonego. Pomógł zaszczepić dyscyplinę, ma wzorce do naśladowania dla starszych mężczyzn i jest aktywny fizycznie, a więc męczy go i świetnie uwalnia od agresji.
12-letnia córka
Teraz moja córka jest trochę trudniejsza, ponieważ jej potrzeby nie są tak duże, jak dwóch chłopców. Jednak wciąż pragnie czasu, uwagi i aprobaty swojego najstarszego brata (w przeciwieństwie do jej przemijających protestów).
Zasadniczo przestrzegałem z nią tych samych zasad, co z moim młodszym synem. Różnice polegają na:
Nie trenuje tak dużo sztuk walki, ponieważ jest młodsza i dlatego nie może chodzić na zajęcia dla dorosłych. W tym czasie zaoferowałem jej coaching w odrabianiu lekcji lub trochę czasu dla mamy.
Nie zakazałem jej społecznie, ponieważ miała tendencję do izolacji społecznej, z wyjątkiem wpływu jednego przyjaciela. Starsza dziewczyna, która miała postawę plus plus plus. Zauważyłem, że pogarsza się jej postawa i zachowanie, kiedy była w kontakcie z tą dziewczyną. Identyfikowała się ze „starszą” dziewczyną i próbowała zachowywać się „dorosła”. W ciągu ostatnich kilku lat ostrożnie odciągnąłem ją od „popularnych” dziewcząt i skutecznie zachęciłem ją do mieszania się z grupą dziewcząt, które są nieco bardziej niewinne.
„Sklep z oknami” będziemy online. Jednak kupuję jej ubrania przez Internet, kiedy nie ma jej w domu. W ten sposób wiem, co lubi, ale mogę utrzymać odpowiedni styl ubioru, ponieważ dziewczyny chcą naśladować starsze dziewczyny i nosić ubrania, uważam, że są zbyt „seksualne” dla tej grupy wiekowej .. (i w rzeczywistości dla każdej grupy wiekowej ). Wiem, że trudno jest sprzedać ten kąt młodej nastolatce, ale jest warta wytrwałości.
Staje się bardzo emocjonalna i kiedy wpada w stan, nie można tego uzasadnić. Więc czekam, aż się uspokoi, a następnie rozmawiam z nią. Staram się także stosować kary typu przyczynowo-skutkowego. Przykład: jeśli jej pokój jest katastrofą i takim bałaganem, nie mogę rozpoznać czystego prania z brudu, a ona nie włożyła munduru do prania (chociaż kilkakrotnie prosiłam); w poniedziałek musi iść do szkoły w brudnym mundurze, który musi spryskać dezodorantem. Stało się to dwa razy. Ma teraz schludny pokój.
Jeśli się zmęczy, bo jej włosy nie są „idealne”, ostrzegam ją, wychodzimy za x minut i odliczam. Ok, teraz wychodzimy. Będzie krzyczeć i ciągnąć za sobą, ale wyjaśniam jej, że musi zarządzać czasem i czasami pogodzić się z tym, że odrywanie pasm włosów i kilkakrotne modyfikowanie włosów w związku z postrzeganą niedoskonałością może nie być rozsądnym wykorzystaniem czasu.
Mam nadzieję, że możesz użyć niektórych z nich. To nie będzie łatwe. Jest to łatwiejsze niż fakt, że coraz bardziej hormonalni nastolatkowie stają się przestępcami. Ważne jest, abyście ty i twoja matka byli zgodni we wszystkich sprawach. Nie zgadzaj się przed swoją siostrą. Mój syn i ja rozmawiamy na osobności. Trzymam go na bieżąco, a on jest spokojny i, na szczęście dla nas, wyjątkowy wzór do naśladowania.
Edytować
Prawie zapomniałem. Muszą ukończyć pracę domową, aby zdobyć uprawnienia elektroniczne, a jeśli nie poradzą sobie z pracą domową, nie ratuję ich, muszą ponieść konsekwencje problemów w szkole. Oferuję im pomoc, ale wiedzą, że nie mogą mnie zapytać poprzedniej nocy, a jeśli jest to projekt, muszą dać mi minimum tygodniowe powiadomienie.
Najlepsza rada, jaką mi udzielił, to:
Mamo, mówię im, żeby coś robili i nie mogą się ze mną sprzeczać, bo ja też to robię.
źródło