Czy efekt bokeh na tym zdjęciu występuje naturalnie, czy jest dodawany podczas przetwarzania końcowego?

Kliknij tutaj, aby zobaczyć zdjęcie

Czuję, że rozmycie nie jest naturalne. Wygląda na to, że to Gaussian Blurred z parą jako centrum. Co myślicie?

Bokeh za parą wygląda normalnie, po bokach zastosowano gaussowskie rozmycie, aby uzyskać fałszywy efekt przesunięcia tilt.

Najważniejszym czynnikiem są najważniejsze. Światło wychodzące z okien jest znacznie jaśniejsze i powinno zostać ostro odcięte, gdy zostanie wyostrzone. Rozmycie gaussowskie daje miękką przewagę takim podświetleniom.

edycja: czytając tekst obrazu, fotograf stwierdza, że ​​został on utworzony jako „panorama bokeh” (inaczej znana jako panorama), stąd widoczna płytka głębia ostrości. Nie jest to całkiem myte, ponieważ istnieją elementy tła, które są w tej samej odległości co para i dlatego powinny być w centrum uwagi.

Domyślam się teraz, że fotograf wykonał teleobiekt z pary i szerokie ujęcie surround i rozmył ten drugi, aby dopasować, rozmycie w rogach po prostu nie wygląda dla mnie jak rozmycie obiektywu.

Nie sądzę, że ani krzywizna pola, ani soczewka T / S mogłyby racjonalnie wyjaśnić to, co tutaj widzę. Obiektyw AT / S może zmieniać orientację płaszczyzny, która jest ostra, ale nadal otrzymujesz płaszczyznę. Krzywizna pola może ją wypaczać, więc nie jest już płaska, ale nadal definiuje wirtualną „powierzchnię”, która jest skupiona.

Jeśli spojrzymy na podłogę (na przykład) kilka stóp po lewej lub prawej stronie pary, po prostu nie ma przejścia od nieostrego do nieostrego, a potem nieostre. Być może porównanie byłoby właściwe:

To pokazuje wyraźną linię w poprzek podłogi, która jest ostra. W przypadku krzywizny pola linia ta byłaby zakrzywiona zamiast prostej. W przypadku obiektywu T / S może to być kąt zamiast prostopadły do ​​aparatu. Zdjęcie obiektu nie ma nic w tym rodzaju - nie ma przeciągania się po podłodze, które jest w ogóle ostre, proste lub zakrzywione.

Podejrzewam, że jeśli chcesz tego wystarczająco mocno, połączenie ekstremalnego pochylenia z krzywizną pola i ustawieniem ostrości może prawie dać ten efekt. Zasadniczo musiałbyś przechylić obiektyw tak bardzo, że płaszczyzna ostrości normalnie byłaby prawie równoległa do podłogi, ale miałaby soczewkę z dużą krzywizną pola. Następnie robiłbyś stos, przenosząc swoje skupienie z nieco ponad podłogę w górę na głowę pary.

Poza tym jedyną znaną mi soczewką, która byłaby tak bliska wytworzenia takiej krzywizny pola, byłoby stare, dawno przestane makro Minolta VFC (zmienna krzywizna pola). Z jednym z tych na T / S przed czymś takim jak u4 / 3 ^rds , przypuszczam, że możesz być w stanie przynajmniej zbliżyć się do siebie. Nawet wtedy oczywiście punkt widzenia Matta Gruma na temat okien nadal byłby ważny.

Myślę, że osiągnięto to dzięki „ metodzie Brenizera ”.

Zasadniczo jest to ta sama koncepcja stosowana przez fotografów krajobrazu, znana jako zszywanie panoram, z tą różnicą, że zamiast zszyć kilka poziomych ujęć w celu utworzenia szerokiego obrazu, obrazy są zszywane w poziomie i w pionie, aby uzyskać szeroki i wysoki obraz podobny do kwadratu. A ponieważ łączysz wiele plików, tworzysz obraz o bardzo wysokiej rozdzielczości, który może pomieścić do bardzo dużych rozmiarów wydruku bez utraty jakości. Strzelając do bardzo małej głębi ostrości (DOF), a następnie łącząc strzały razem, przesadzasz płytką DOF.

Zawsze możesz stwierdzić, czy w Photoshopie dodano rozmycie, próbując znaleźć płaszczyznę ostrości. Spójrz na parę, wszystko przed nimi i po bokach jest OOF. Aby uzyskać taki efekt bez przetwarzania końcowego, musiałbyś jakoś rzucić płaszczyznę ostrości w niezwykle dziwny sposób. Optyka tak nie działa, nawet w przypadku aparatu technicznego.

Można to osiągnąć bez „fałszywego rozmycia”, wykonując serię zdjęć z braketingiem punktu ostrości i łącząc je, wybierając wybrane obszary zogniskowane i wybrane nieostre a'la ręcznie wykonane HDR (z wyjątkiem wyboru ostrości zamiast kontrastu).

Czy tak jest tutaj ... wątpliwe.