Jak tubusy wpływają na odległość ogniskowania?

1. Jak tubusy wpływają na odległość ogniskowania? Mówiąc dokładniej, chcę zapytać: dlaczego maksymalna odległość ogniskowania ulega skróceniu po zamocowaniu rurki przedłużającej? - Dlaczego maksymalna odległość ogniskowania zmniejsza się (od nieskończoności do XYZ)? Nie rozumiem, dlaczego przesunięcie płaszczyzny obrazu w tył miałoby jakikolwiek skutek :(

2. W pokrewnym temacie mam rację stwierdzając, że powodem, dla którego minimalna odległość ogniskowania zmniejsza się (gdy obiektyw jest używany z rurkami przedłużającymi), jest to, że ogniskowa obiektywu pozostaje taka sama, ale światło musi przesunąć się dalej, aby dotrzeć do czujnika / film? Czy to ma jakiś sens, ma (trochę) w mojej głowie - ale jestem głupią osobą aha;)

Powinienem dać do zrozumienia, że ​​próbowałem znaleźć odpowiedź, ale jeszcze nie znalazłem wyjaśnienia. Czytałem z wielu źródeł, np. ( Http://www.cambridgeincolour.com/tutorials/macro-extension-tubes-closeup.htm , http://www.divephotoguide.com/underwater-photography-techniques/article/super- makro-fotografia podwodna - definitive-guide-part-2b / )

Jeśli możesz podać podstawową odpowiedź, a także bardziej techniczną odpowiedź, która byłaby bardzo wdzięczna :) Wiem też, że jest wiele pytań, ale proszę o odpowiedź w postaci zdjęcia lub filmu? <3 :)

Z góry dziękuję wszystkim za odpowiedzi i wsparcie! :)

Przy pewnej odległości od obiektu ostrość jest ustawiana w pewnej odległości od matrycy. Gdy zbliżasz się do obiektywu, miejsce, na którym jest ostry, przesuwa się do tyłu. dzieje się tak, ponieważ właściwość soczewki do zginania światła jest zasadniczo stała, a gdy się zbliżasz, zmieniasz kąty docierające. Oczywiście coś musi to zrekompensować, a odległość od soczewki do płaszczyzny czujnika jest jednokierunkowa. Piękno tego rozwiązania polega na tym, że jest to łatwe do zrobienia.

Po ustawieniu ostrości obiektyw będzie również poruszał soczewkami. Stare i proste konstrukcje odsuwają wszystkie soczewki od czujnika podczas ustawiania ostrości z odległości maksymalnej do minimalnej. Zobacz [lewy] daleki fokus [prawy] bliski fokus:

Możesz zobaczyć całą grupę trzymającą soczewki przeniesioną dalej do obudowy obiektywu.

Muszą dokonać wyboru, aby gdzieś zatrzymać ruch mechaniczny. Ale gdy dodasz pierścień dystansowy, aby przesunąć całą soczewkę dalej, możesz ustawić ostrość bliżej, kosztem nieskończoności - ponieważ teraz obiektyw nie może się wystarczająco zbliżyć.

Nowe ruchy wewnętrznego ogniskowania wykorzystują to, że „obiektyw” jest wykonany z wielu „soczewek” i przemieszczają je relatywnie, aby utrzymać ostrość na odległości czujnika.

Można powiedzieć, że metoda oldschoolowa uznaje i wykorzystuje fakt, że bliższe obiekty znajdują się dalej od obiektywu, a wewnętrzne ogniskowanie zmienia właściwości zginania kąta w celu kompensacji.

Następnie możesz zapytać, dlaczego często przestają poruszać obiektywami przy minimalnej odległości ostrzenia wynoszącej około 50–85 mm. Czy są podstępni i chcą sprzedać ci drogie obiektywy makro? Oczywiście rozmiar jest czynnikiem konkurencyjnym. Ponadto, przechodząc do pracy w trybie makro, istnieją pewne problemy optyczne, które należy naprawić, inne niż min. odległość ogniskowania, taka jak ogniskowanie na płaskim polu. W tym zakresie DOF jest wyjątkowo wąski i dla makro oczekujesz ostrości w rogu. Potrzebujesz również dłuższego zakresu ręcznego ustawiania ostrości w celu dokładnego dostrojenia miejsca, w którym należy umieścić wąski samolot.

Spójrz na formułę cienkich soczewek (zdjęcie pochodzi z Wikipedii):

S ₁ tutaj oznacza odległość między obiektem a obiektywem, a S ₂ to odległość od obiektywu do miejsca, w którym powstaje obraz obiektu. f jest ogniskową obiektywu.

Widać, że wraz ze zmniejszaniem się odległości S ₁ , S ₂ musi być większe, aby skompensować. Oznacza to, że gdy przesuwasz obiekt coraz bliżej przedniej części obiektywu, miejsce, w którym obiektyw ustawia ostrość, przesuwa się dalej od (drugiego końca) obiektywu.

Optyka obiektywu kamery jest oczywiście bardziej złożona niż zwykły cienki obiektyw, ale ten sam pomysł działa. Obiektyw aparatu ma mechanizm, który pozwala przesuwać optykę w celu dostosowania punktu ogniskowej, ale ten mechanizm może się poruszać tylko do tej pory. Dodanie elementu dystansowego między obiektywem a bagnetem skutecznie zmienia zakres, w jakim obiektyw może się skupić, pozwalając soczewce skupić się na obiektach bliższych soczewce niż w innym przypadku, ale uniemożliwiając jej ustawienie ostrości do nieskończoności.

Jako początkujący zastanawiałem się nad tym i wymyśliłem następujące rzeczy:

Uproszczone założenia: 1. Równanie cienkich soczewek (1 / odległość_obiektywu + 1 / odległość_soczewki = 1 / f) dotyczy soczewki jako przybliżenie. gdzie object_dist = odległość obiektu od soczewki. sensor_dist = odległość czujnika od obiektywu.

2. Ustawianie ostrości odbywa się poprzez przesunięcie „obiektywu” w stronę czujnika lub w kierunku czujnika (tj. Poprzez zmianę czujnika_dist), ale obiektyw może przesunąć tylko skończoną odległość.

   2.1 Kiedy obiektyw jest ustawiony na nieskończoność, obiektyw znajduje się najbliżej czujnika i sensor_dist = f, nazwijmy to miejscem ustawienia ostrości na nieskończoność. 1 / object_dist + 1 / sensor_dist = 1 / f w nieskończoności, 1 / object_dist = 1 / infinity = 0. w związku z tym 0 + 1 / sensor_dist = 1 / f -> sensor_dist = f.

   2.2 Kiedy obiektyw jest ustawiany na najbliższej odległości ogniskowania, znajduje się najdalej od czujnika. Do tej pory może się odejść tylko z powodu ograniczeń fizycznych.

   2.3 Podsumowując, Focus at infinity: object_dist = infinite, sensor_dist = f, najbliżej od czujnika. Ustaw ostrość na najbliższy: object_dist = najbliższy, sensor_dist = najdalej od czujnika (zgodnie z ograniczeniami konstrukcyjnymi).

Teraz odpowiedzi.

1. Ponieważ obiektyw może poruszać się tylko o pewną odległość, dodanie przedłużenia zapobiega cofnięciu się obiektywu do jego poprzedniej pozycji ogniskowania nieskończoności (f, najbliżej czujnika), a tym samym uniemożliwia ogniskowanie obiektywu w nieskończoności.

2. Masz rację, twierdząc, że powodem, dla którego zmniejsza się minimalna odległość ogniskowania (gdy obiektyw jest używany z rurkami przedłużającymi), jest to, że ogniskowa obiektywu pozostaje taka sama, ale światło musi przesunąć się dalej, aby dotrzeć do czujnika / filmu.

   Równanie cienkich soczewek: 1 / odległość_obiektu + 1 / odległość_przyczyny = 1 / f

   Jeśli f pozostaje stały, ale odległość_dokładności (odległość od czujnika lub odległość, jaką musi pokonać światło, aby dotrzeć do czujnika) wzrasta, wartość_dokładności obiektu musi się zmniejszyć, aby skompensować.

Odpowiedź jest taka, że ​​Len ma dwie części: ogniskową (zoom) i ogniskową (focus). Przyklejanie do obiektywu o stałej ogniskowej. Są sprzedawane z możliwością ustawiania ostrości od nieskończoności do bliskiej odległości.

To jest zdolność do ustawiania ostrości do linii punktowych, uderzania w przód obiektywu równolegle (nieskończoność) i wyginania tych, aby uderzyć w płaszczyznę ogniskową (film lub czujnik) i formować wiązki światła. Bliski punkt (minimalna odległość ogniskowania) również wygina się do płaszczyzny ogniskowania.

Tak więc soczewka ma zakres gięcia, który może osiągnąć do płaszczyzny za nią. Kiedy dodajesz rurkę przedłużającą, przesuwa ona płaszczyznę dalej. Kiedy więc płaszczyzna jest dalej, kąt wyjścia musi być większy, dlatego też kąt wejściowy musi być mniejszy. Mniej niż 90 danych wejściowych (nieskończoność) oznacza utratę ostrości.

Tak więc do drugiego punktu minimalnej odległości. Zmniejsza się, ponieważ kąt wyjściowy obiektywu jest większy, więc minimalne wygięcie, które obiektyw może obsłużyć, pozwala teraz na wprowadzenie małego kąta.

Na obiektywie zmiennoogniskowym już zmieniasz efektywny punkt ostrości i kąt ostrości. Ale obiektyw wciąż ma ograniczoną elastyczność.