Drobna uwaga, ale banki centralne również pokrywają koszty operacyjne. Muszą więc wydać część nadwyżki na pensje, utrzymanie budynku itp. A także uzyskać więcej nadwyżki, drukując fizyczne pieniądze.
Jednak w większości krajów w statucie banku centralnego znajduje się zapis, że wszelkie nadwyżki pozostawione na koniec pewnego okresu zostaną przekazane do skarbu państwa. Rząd może wtedy wydać tę nadwyżkę.
Jest to jeden z powodów rozdzielenia banku centralnego i rządu. Gdyby rząd miał kontrolę nad bankiem, można by pokusić się o polecenie banku utworzenia nadwyżki, a następnie wykorzystać tę nadwyżkę do sfinansowania wydatków rządowych. Jest to uważane za niepożądane, ponieważ zwiększa inflację.
Jeśli bank centralny w jakiś sposób skończy się deficytem, a nie nadwyżką, spada on do skarbu państwa, aby mu pomóc (w razie potrzeby).
Możesz przeczytać o szczegółach w karcie FED:
https://www.federalreserve.gov/aboutthefed/section7.htm
EBC ma także dokument zawierający pewne informacje na ten temat. Punkt 2.1 .:
Przegląd podziału zysku i pokrycia straty
Ogólnie rzecz biorąc, roczne zyski netto banku centralnego (rozpoznane przychody dodatnie i ujemne, pomniejszone o koszty operacyjne) mogą zostać przeniesione na akcjonariuszy (sektor publiczny i / lub prywatny) w formie dywidendy, lub dodane do jego rezerw finansowych. W przypadkach, w których bank centralny ma zarówno własność publiczną, jak i prywatną, lub tylko własność prywatną, kwota zysku, która może zostać podzielona między akcjonariuszy prywatnych, zazwyczaj podlega ograniczeniu (od 6% do 12% wartości nominalnej wypłaconego -up kapitału), podczas gdy pozostały zysk do podziału, po potrąceniu wszelkich transferów na kapitał (kapitał i rezerwy), trafia do rządu.
