Jaka jest różnica między drogim winem a zwykłym winem?

Jest dość znany w większości supermarketów i sklepów, w których można kupić zwykłe, tanie wino. Jednak w niektórych sklepach, które poświęcają się wyłącznie alkoholowi i napojom spirytusowym, sprzedają niezwykle drogie wino, nawet do 2 tys. Dolarów, skąd byłem.

Jako ktoś, kto spróbował odrobiny wina i nie przepadał za smakiem, jestem głównie ciekawy, czy naprawdę jest jakaś różnica w stosunku do drogiego wina w przeciwieństwie do kupowanego w sklepie „taniego” wina. Czy istnieje między nimi ogromna, zauważalna różnica? Czy to jedyny powód, dla którego zapłaciłbym więcej za wiek wina lub jak rzadkie jest?

Jeden z moich krewnych, który pije dużo wina, powiedział mi, że stosunkowo nie ma różnicy między drogim a regularnym; jest zauważalne po pierwszej szklance, ale po kolejnych szklankach zaczyna smakować tak samo. Czy to prawda?

Istnieje kilka czynników, które zwiększają cenę. Niektóre są związane z obiektywną jakością wina, niektóre pośrednio powiązane, inne są raczej niezwiązane z jakością (ale niekoniecznie nieistotne, jak zobaczymy). Warto również zauważyć, że wysoka jakość niekoniecznie oznacza pociąganie do przeciętnego konsumenta .

Oprócz wymienionych poniżej produktów, wina z masowego rynku są zazwyczaj wytwarzane w niewymagającym, łatwo dostępnym stylu . Niższy poziom garbników, mniejsza kwasowość i duża ilość cukru resztkowego (powiedzmy 10-30 g / l) sprawia, że ​​łatwo się je pieści, ale ma niewielką złożoność i elegancję. Mogą być bardzo dobrze wykonane, ale rolnictwo może nie być bardzo zrównoważone, a owoce prawdopodobnie nie są najwyższej jakości. (Jeśli odwiedzasz winnicę podczas żniw, kiedy przynoszą one owoce z winem luzem, znaczenie „jakości” staje się raczej oczywiste).

Wina skierowane do koneserów, snobów winnych i maniaków wina (takich jak naprawdę) mają zwykle większą strukturę (garbniki, kwasowość) i częściej są całkowicie wytrawne (chociaż są oczywiście wysokiej jakości wytrawne, półsłodkie i słodkie wina).

Istnieje limit kwoty, jaką producent może wydać na poprawę jakości, limit, który różni się w zależności od lokalizacji (z powodu wynagrodzeń pracowników itp.), Ale prawdopodobnie około 100 USD za butelkę jest prawdopodobnie odpowiedniej wielkości. Nie oznacza to jednak, że wszystkie wina powyżej tej magicznej granicy są równie dobre.

Wino tanie z brudem będzie również związane z tym kosztem, który zostanie opłacony przez kogoś innego, np. Niedopłaconych pracowników żniwnych, środowisko wokół winnicy itp.

Poniżej znajdują się niektóre czynniki, które mają mniej lub bardziej bezpośredni związek z jakością i / lub charakterem wina:

Wydajność na akr: Ograniczenie wydajności winnicy na akr (co można osiągnąć przez sadzenie rzadkich roślin, przerzedzanie / zielone zbiory , stare winorośli itp.) Podnosi jakość owoców, ale wyprodukujesz mniej wina z mniej więcej taką samą ilością praca, co oznacza, że ​​będziesz musiał dostosować cenę.

Liczba prób zbioru : podczas zbiorów możesz zebrać wszystkie owoce z jednej winnicy w tym samym czasie i skończyć z tym. Niestety, nie wszystkie kiście dojrzewają dokładnie w tym samym czasie, więc aby uniknąć nadmiernie lub niedojrzałych winogron, możesz wykonać kilka prób (francuski, wyraźne „drzewa”) w ciągu kilku dni i wybrać każdą wiązkę z optymalną dojrzałością. Więcej prób nieuchronnie oznacza więcej pracy, a więc wzrost cen.

Wybór: Po zebraniu zbiorów możesz wrzucić wszystkie owoce do prasy lub wybrać najlepsze winogrona do produkcji wina (i zrobić brandy lub drugie wino z odrzuconych winogron lub sprzedać je luzem producent wina). Bycie wybrednym zmniejsza ilość produkowanego wina, a zatem ceny rosną.

Suszenie: Niektóre wina, takie jak Amarone i wino ze słomy , są wytwarzane z częściowo suszonych winogron, a suszenie zmniejsza ilość produkowanego wina (oprócz dodatkowej pracy), co oznacza - droższe wino.

Musujące: Wina musujące wytwarzane tradycyjną metodą - takie jak szampan i Cava - muszą zostać wypłukane po fermentacji butelek, co prowadzi do pewnej ilości odpadów (producent Cava, z którym rozmawiałem, powiedział, że około 10% oryginalnego wina ginie w obrzydzenie).

Starzenie dębu: Wiele win jest fermentowanych i / lub dojrzewanych w dębowych beczkach , co znacznie wpływa na charakter wina w porównaniu do innych rodzajów pojemników, takich jak kadzie betonowe lub ze stali nierdzewnej. (Więcej dębu nie oznacza oczywiście lepszego wina.) Beczki dębowe są koszmarnie droższe niż alternatywy (a dąb europejski jest droższy niż amerykański i nadaje inny charakter), a więc im więcej dębu użyjesz, tym bardziej droższe wino.

Starzenie w ogóle: większość wysokiej jakości wina przed starzeniem się nieco starzeje, aby umożliwić integrację wszystkich składników; niektóre nazwy pochodzenia wymagają nawet starzenia przed sprzedażą. Na przykład Rioja Gran Reserva musi być w wieku co najmniej trzech lat, przy czym co najmniej jeden z tych lat należy do dębu, podczas gdy vintage Champagne jest zobowiązany do odpoczynku przez trzy lata na osuszeniu itp. Oprócz pieniędzy, potrzebujesz również pieniędzy odpowiednie miejsce przechowywania (schłodzenia i wilgotne, ale nie zbyt schłodzić i wilgotne, ale bezpieczny dostęp do siebie, etc), który jest daleko od wolnego. Cena wzrasta.

Inne czynniki nie są przyczynowo związane z wyższą jakością, ale zwykle są powiązane:

Reputacja: jeśli jesteś niesprawdzonym winiarzem, będziesz mógł naliczyć więcej, jeśli działasz w dzielnicy o wysokiej reputacji, niż jeśli pracujesz w obszarze, w którym nikt wcześniej nie produkował wysokiej jakości wina. I odwrotnie, znany producent wysokiej jakości, który rozszerza swoją działalność na nieco mniej sprawdzoną dzielnicę, prawdopodobnie będzie w stanie zapłacić więcej niż nowi sąsiedzi.

Marka: marketing może przybierać różne formy, takie jak reklama, dostosowywanie win do wpływowych recenzentów i tendencja do podnoszenia cen. Winiarnie mogą nawet próbować podnieść ceny, by wydawać się bardziej ekskluzywne . Możesz także mieć szczęście i znaleźć jakiegoś wspaniałego, nieodkrytego producenta (nie mów nikomu! To znaczy, sprzedającego swoje wina po cenie mniej lub bardziej kosztownej (która prawdopodobnie nadal nie będzie tania).

Ceny gruntów: Niektóre miejsca są lepsze do uprawy winogron. Jeśli jesteś na niewykorzystanym terytorium, możesz znaleźć świetne miejsce i zapłacić prawie nic, ale jeśli jesteś w regionie o dobrze rozwiniętym przemyśle winiarskim, szanse są na tyle dobre, że są zajęte ... i będzie to kosztować kupić istniejącą winnicę.

Know-how: Wytwarzanie wina jest trudne. O ile nie jesteś w tym dobry (lub przyjaciel, a może twój siostrzeniec lub szwagierka), możesz zatrudnić jakiegoś konsultanta - technologa, takiego jak Michel Rolland, który pomoże ci w pełni wykorzystać owoce, które produkujesz. .. ale konsultanci będą cię kosztować dużo $$$, a Twoi klienci będą musieli zapłacić.

Rocznik: Roczniki różnią się jakością i ilością. Jeśli rocznik jest wysokiej jakości, ale niskiej ilości, zobaczymy mniejszą podaż i prawdopodobnie większy popyt. Powiedziawszy to, dobry rok nie zawsze jest gwarancją dobrego wina (jeśli winiarz spieprzy jakość owoców, nie ma znaczenia), a w trudnym roku pomyślne mikroklimaty i kompetentni winiarze i tak mogą produkować wspaniałe wina . Co więcej, niektóre lata mogą być bardzo dobre, ale mają jeszcze lepszy rok „rodzeństwa” i nie otrzymują należnego szumu. Na przykład rok 1995 był bardzo dobrym rokiem w Szampanii , ale rok 1996 jest prawdopodobnie jednym z największych roczników w historii , więc lata 1995 mogą być okazją w porównaniu z rokiem 1996.

Niektóre rzeczy mogą wcale nie podnosić jakości, ale nadal mają wpływ na cenę (a niektóre z nich mogą być warte swojej ceny!):

Stosowanie pestycydów: stosowanie pestycydów w celu zwalczania chorób, pasożytów, szkodników itp. Może zwiększyć plony bez negatywnego wpływu na jakość, co obniża cenę, ale z drugiej strony wypluwasz trucizny w naturę i narażasz pracowników winnic na ich działanie. (Pozostałości pozostawione w gotowym winie są jednak zwykle nieistotne).

Siła robocza: wypłacanie pracownikom żniwnym godziwych zarobków oznacza droższe wino. Znajdź nielegalnych imigrantów, których możesz zapłacić poniżej płacy minimalnej, a wino będzie tańsze.

Podatki: w niektórych krajach obowiązują różne podatki od alkoholu dla różnych ABV. Na przykład w Szwecji (gdzie mieszkam) podatek jest relatywnie niższy dla wina 15% ABV niż 16% ABV (co nie jest bardzo powszechne, ale na przykład Zinfandels i Amarones mogą osiągnąć tę kwotę). Ponadto w niektórych krajach podatek od alkoholu zależy wyłącznie od zawartości alkoholu (co faworyzuje drogie wino, ponieważ podatek alkoholowy będzie raczej nieistotny), w innych może stanowić procent ceny detalicznej (co faworyzuje tanie wino).

Przepisy cenowe: przynajmniej historycznie niektóre dzielnice regulowały cenę minimalną (a czasem także maksymalną) cenę, którą rolnik może naliczyć za swoje owoce, sprzedając je producentowi wina, co nieuchronnie wpływa na cenę końcową.

Eksport / import: Jeśli kupujesz wino z dalekich krajów, nie tylko płacisz za transport, ale możesz również płacić cła importowe / eksportowe.

Certyfikacja ekologiczna: Rolnictwo ekologiczne niekoniecznie oznacza certyfikację ekologiczną. Organizacje wydające certyfikaty pobierają opłatę, która może być dość wysoka dla małego producenta, więc niektórzy producenci ekologiczni nie są oznakowani jako tacy, ponieważ nie stać ich na opłaty certyfikacyjne.

Dodawanie złota: Tak, są wina z dodanym do nich prawdziwym złotem . Nie widzę tego w jakikolwiek sposób wpływającego na jakość, ale z pewnością wpłynie to na cenę!

Podsumowując - koszty jakości, ale nie wszystkie koszty nadają jakość, a jakość nie równa się atrakcyjności.

Zanim udzielę następującej odpowiedzi, uważam, że należy ją poprzedzić stwierdzeniem, że lubię wszelkiego rodzaju dobre (czytaj: drogie ) napoje alkoholowe, a jednymi z najlepszych posiłków w moim życiu są restauracje z niesamowitymi parami win, które tworzą niesamowite wrażenia smakowe. Te posiłki (i wina) rzadko można by zaklasyfikować jako „tanie”. Niemniej jednak...

Chociaż uważam, że odpowiedź gustafc jest doskonała i dotyczy różnych elementów produkcji i marketingu wina, które odróżniają wina tańsze od droższych, myślę, że pomija kluczowy element pytania, a mianowicie:

Czy istnieje między nimi ogromna, zauważalna różnica? Czy to jedyny powód, dla którego zapłaciłbym więcej za wiek wina lub jak rzadkie jest?

Jeden z moich krewnych, który pije dużo wina, powiedział mi, że stosunkowo nie ma różnicy między drogim a regularnym; jest zauważalne po pierwszej szklance, ale po kolejnych szklankach zaczyna smakować tak samo . Czy to prawda?

Z pewnością zgadzam się, że istnieją różne powody, dla których drogie wino jest często drogie. Ale pytanie dotyczy również tego, czy te rzeczy powodują ogromne, zauważalne różnice w smaku . Jeśli próbujesz sprzedać mi drogi mikser, który kosztuje 10 razy więcej niż model obok niego, możesz opowiedzieć mi różne historie o tym, jak został wyprodukowany lub skonstruowany lub jakie materiały zostały użyte, ale ostatecznie zależy mi, czy to rzeczywiście lepiej by się połączyło i czy ta poprawa wydajności spowoduje zauważalną różnicę, która uzasadni koszt.

Teraz na pierwszy rzut oka może się wydawać, że „smak” jest całkowicie subiektywny, a zatem nie ma sposobu, aby definitywnie odpowiedzieć na tę część tego pytania bez przedstawienia opinii. Ale przeprowadzono wiele obiektywnych badań naukowych, które próbowały dokładnie odpowiedzieć na to pytanie, tj. Czy różnice w smaku między tanim i drogim winem są zauważalne dla większości osób pijących i czy różnice te są wystarczająco duże , aby uzasadnić znaczną różnicę cen?

Odpowiedź, do której doszło większość takich badań, jest w zasadzie ostatecznym NIE.

• W 2011 r. Ślepa degustacja 578 osób wykazała, że ​​ludzie prawidłowo rozróżnili drogie / tanie pary białych win w 53% przypadków i 47% w przypadku czerwonych. Zasadniczo są to te same szanse (50/50), co zgadywanie lub rzucanie monetą.
• Badanie z 2008 r. Dotyczące 6175 ślepych degustacji faktycznie wykazało niewielki negatywny związek z drogimi winami dla przeciętnych konsumentów. Około 12% grupy próbnej zostało sklasyfikowanych jako „eksperci”, jeśli uczestniczyli w jakimś „treningu wina” w pewnym momencie swojego życia (choć wydaje się, że to samo z siebie, więc znaczenie jest wątpliwe). Dla „ekspertów” skojarzenie było nieco pozytywne, co oznaczało, że oceniali droższe wina nieco wyżej niż tańsze, choć efekt nie był duży.

Teraz można krytykować takie badania, ponieważ tak naprawdę nie byli oni „ekspertami od wina”, a jedno z badań w ogóle nie zawierało opinii ekspertów. Ale mówią o trosce pytania o to, czy różnica będzie zauważalna, czy nie do kogoś, kto niekoniecznie wiele wie o winie. Wydaje się, że odpowiedź brzmi NIE - i faktycznie, jeśli uważamy, że w drugim badaniu, istnieje szansa, że ​​„normalni” pijący są nieco mniej skłonni do delektowania się drogim winem podczas ślepej degustacji. Jak podsumowano drugie badanie w ich streszczeniu:

Nasze wyniki wskazują, że zarówno ceny win, jak i rekomendacje win mogą być kiepskimi wytycznymi dla nie-ekspertów.

Ale co z tymi, którzy są bardziej „wykształceni” w winie? Niestety, nie ma nic lepszego. W słynnym zestawie eksperymentów wykonanych przez Frederica Brocheta w 2001 roku na Uniwersytecie w Bordeaux, no cóż - pozwolę Atlantykowi opowiedzieć historię :

W jednym eksperymencie uzyskał licencjat z 54 enologii (badanie degustacji i produkcji wina) i skosztował jednej szklanki czerwonego wina i jednej szklanki białego wina. Kazał im opisać każde wino tak szczegółowo, jak pozwalała na to ich wiedza. To, czego nie powiedział im, to to samo wino. Właśnie ufarbował białą na czerwoną. W drugim eksperymencie poprosił ekspertów o ocenę dwóch różnych butelek czerwonego wina. Jeden był bardzo drogi, drugi tani. Znów ich oszukał. Tym razem włożył tanie wino do obu butelek. Jakie były więc wyniki?

Degustatorzy w pierwszym eksperymencie, ten z barwionym winem, opisali rodzaje jagód, winogron i garbników, które mogli wykryć w czerwonym winie, tak jakby to naprawdę było czerwone. Każdy, wszystkie 54, nie mógł powiedzieć, że jest biały. W drugim eksperymencie, tym z przełączanymi etykietami, badani mówili o tanim winie w drogiej butelce. Nazwali to złożonym i zaokrąglonym. Nazwali to samo wino w taniej butelce słabym i płaskim.

Innymi słowy, jeśli barwnik czerwone wino, ludzie będą doświadczać go jak gdyby był to czerwone wino, a jeśli mówić ludziom, że wino jest droższe, ale będzie go cieszyć się nimi. W innym badaniu przeprowadzonym w Caltech pięć butelek wina było napełnionych trzema różnymi winami. Dwie pary butelek były tym samym winem, ale uczestnikom powiedziano, że różnią się ceną. „Droższe” wina sprawiły, że ośrodki przyjemności w mózgach uczestników rozjaśniały więcej niż „tańsze” wina, nawet jeśli próbowały tego samego wina.

Morał tej historii może być taki: jeśli chcesz cieszyć się najbardziej „hukiem za grosze”, poproś kogoś innego o tanie wino, ale powiedz, że jest drogie . (Najwyraźniej, jeśli można wierzyć w niektóre badania, skuteczność tej strategii może się różnić w zależności od płci ).

Ale z pewnością prawdziwi „eksperci”, tacy jak sędziowie wina, potrafią odróżnić, prawda? Dobrze...

• Studium że spojrzał na sędziów w głównym konkursie winiarskim California ustalił, że sędziowie eksperckie były bardzo niedokładne . Konkretnie:

[A] typowe wyniki sędziego różniły się o plus lub minus cztery punkty w ciągu trzech ślepych degustacji. Wino uznane za dobre 90 zostanie ocenione przez tego samego sędziego jako dopuszczalne 86 minut później, a następnie doskonałe 94.

Niektórzy sędziowie byli znacznie gorsi, inni lepsi - około jeden na 10 różnicował swoje wyniki tylko o plus lub minus dwa. Kilka punktów może nie zabrzmieć dużo, ale wystarczy rozegrać konkurs - a złote medale są warte znacznej kwoty w dodatkowej sprzedaży winnic.

Biorąc pod uwagę, że zdecydowana większość win ma tendencję do otrzymywania ocen w latach 80. lub niskich 90., błąd +/- 4 oznacza, że ​​nawet ten sam sędzia często był na zupełnie przeciwnych końcach skali podczas degustacji tej samej ślepy na wino . Również badania w kolejnych latach wykazały, że sędziowie, którzy mieli tendencję do radzenia sobie dobrze (mały zakres) przez jeden rok, ogólnie byli gorzej w innych latach oceniania.

Ale robi się coraz gorzej. Od tego samego autora (Robert Hodgson, przeprowadził wywiad tutaj ):

• Inne badanie wykazało, że wina, które otrzymały medale i były fantastyczne na jednym konkursie, często źle sobie radziły na innym. Analiza statystyczna wykazała, że ​​podział nagród winnych był taki, że zwycięzcy mogli równie dobrze zostać „wybrani z kapelusza” losowo.
• W innym badaniu próbowano zastosować kryteria ustalone w badaniach psychometrycznych dla spójności w ocenie różnic (ogólnie nie tylko dla wina) do oceny sędziów wina. Stwierdzono, że mniej niż 30% sędziów ds. Wina - którzy przyznają medale, które często znacząco wpływają na ceny - były wystarczająco spójne w rankingach, aby nawet zostać uznanymi za „ekspertów”.

Pliki PDF z pierwszych dwóch badań Hodgsona są obecnie dostępne tutaj i tutaj . Interesujące jest porównanie jego ustaleń z wynikami Lecocqa i Vissera , które również wykazały niewielką korelację między jakością „smaku” a ceną. Okazało się jednak, że główne determinanty cen francuskiego wina miały mniej wspólnego z ocenami jurorów (lub smakiem), a więcej z informacjami na etykietach (takimi jak vintage, apelacja itp.).

Podsumowując:

1. Jeśli powiedziano ci, że wino A jest droższe niż wino B, prawdopodobnie spodoba ci się wino A, niezależnie od tego, czy A jest droższe, a nawet jeśli A = B. Innymi słowy, „nasze przekonania są ważniejsze niż winogrona . ”
2. Jeśli A jest w rzeczywistości droższy, a smakujesz A i B w ciemno (i nie jesteś „ekspertem” od wina), prawdopodobnie nie będziesz w stanie stwierdzić, który jest droższy. Jeśli nie zauważysz różnicy, może być niewielkie tendencja do jak drogie wino mniej . Oczywiście zawsze możesz spróbować wrzucić go do blendera, aby smakował lepiej. (Co? Myślałeś, że moje wcześniejsze odniesienie do blendera było po prostu losowe?)
3. Poza ceną, powierzchownymi cechami, takimi jak kolor wina, kontekst, w jaki jest on serwowany (fantazyjna restauracja w kieliszkach ze szlachetnego szkła vs. na złej imprezie z plastikowych kubków), pora dnia, czy uważasz, że wino pochodzi z Kalifornia vs. Północna Dakota (lub Francja vs. New Jersey lub Teksas ), a nawet kolor światła w pomieszczeniu może znacznie wpłynąć na postrzeganie „smaku” wina (a także smaku jedzenia, które się z nim wiąże).
4. Na ceny duży wpływ mają „eksperci” sędziowie wina i przyznawane przez nich nagrody. Powtarzane badania sugerują, że dokładność wielu z tych sędziów nie jest wystarczająco spójna, aby polegać na ich ocenach lub wynikających z nich nagrodach.

Ogólnie rzecz biorąc, nie pić, co lubią . Mogą istnieć metody produkcji, które różnią się znacznie w niektórych drogich winach, ale mało jest dowodów na ślepe degustacje, aby poprzeć pomysł, że przeciętni ludzie wyczują „ogromną zauważalną różnicę”, o którą pyta pytanie.

Wiem, że istnieją wyjątki od zasad i w branży winiarskiej odbywa się wiele działań marketingowych.

Jedną dużą różnicą w cenie jest metoda produkcji.

Wino przemysłowe jest tanie (er), ponieważ używają o wiele więcej środków owadobójczych, pestycydów na winogronach, aby utrzymać stałą wydajność z roku na rok; będą używać mechanicznych kombajnów do zbioru winogron zamiast ręcznego zbierania winogron

Przemysłowi producenci wina będą również stosować wiele manipulacji po zbiorze winogron, zastosują więcej dodatków chemicznych (drożdże produkowane fabrycznie, mega fiolet, dodatkowa siarka ...) oraz manipulacje mechaniczne (odwrócona osmoza, ...) produkt o stałej jakości od rocznika do rocznika. Będą również używać sztuczek, takich jak stosowanie zrębków w kadziach ze stali nierdzewnej zamiast starzenia wina w drewnianych beczkach,

Z drugiej strony droższe wina ograniczą stosowanie insektycydów i pestycydów na polach, dlatego muszą być wyjątkowo ostrożne w uprawie i utrzymaniu winogron; będą również korzystać z ręcznego zbioru winogron i zbierają tylko najlepsze winogrona (i wykonują ręczną kontrolę jakości przed tłoczeniem winogron).

Będą używać dzikich drożdży do fermentacji wina i nie będą używać chemicznych dodatków, niektórzy nawet nie dodadzą dodatkowej siarki do wina (google „naturalne wina”), ryzykując złe butelki wina.

Porównaj skrajności:

E & J Gallo Winery w USA, które produkują głównie wina przemysłowe (lub francuski, hiszpański lub włoski odpowiednik) dla małych producentów, takich jak Domaine de la Romanée-Conti, które produkują wino organiczne.

Obaj robią wino, ale wynik i cena są zupełnie inne.

Powiedziawszy to,

WSZYSTKO SĄ WIELKIE TANIO WINA.

Osobiście przestałem kupować drogie wina; zamiast kupować butelki z trofeami, jestem dużo bardziej selektywny, staram się kupować od mniejszych producentów lub producentów, którzy są jak najbardziej ekologiczni.

Niezła lektura: http://www.wired.com/2014/04/how-to-make-wine-taste-good/

Wino wysokiej jakości (które jest zwykle drogie) pochodzi z dobrego roku i winnicy, która konsekwentnie produkuje dobre wina i jest uznawana za taką.

Ich winogrona mogą być wybrane lub nie, mogą stosować zasady ekologiczne lub nie (chociaż produkcja ekologiczna jest nieco droższa, ale z pewnością nie produkuje najlepszych win), niezależnie od tego, o ile produkują świetne wino.

Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby produkować złe wino i sprzedawać je za wysoką cenę.

Tak, to subiektywne, ale producent, który wybiera swoje winogrona, uprawia najlepiej pasujące winogrona na terroir, nie musi dodawać rzeczy, nie rozmnaża się, a świetny rok ma lepsze wino niż producent, który produkuje maksimum, dowolnymi środkami.

A większość dobrych (czerwonych) win korzysta ze starzenia się, a to także kosztuje.

Są wina, które są wytwarzane przemysłowo, kupując wszystkie pozostałe wina lub winogrona i łącząc je w spójny produkt. Produkty nie muszą pochodzić od jednego producenta, ani nawet jednego regionu, ani nawet jednego kraju.

Czy każda butelka jest warta 2000 K? czy 2000k butelka jest 2000 razy lepsza niż butelka 1 dolara? Oczywiście nie. Płacąc więcej niż powiedzmy, 60 dolarów (i myślę, że to już dużo) wkraczasz w sferę widocznej konsumpcji: kupujesz to, aby pokazać, że możesz sobie pozwolić na kupienie, tak samo jak biżuteria, która jest bezużyteczna, ale droga, samochody sportowe itp. Wino to kultura, w której znajduje się wiele snobów, graczy i głupców.

Zasadniczo cena oparta jest na reputacji producenta produktów o specjalnej jakości. Ponieważ jednak wspomniałeś o tym w swoim pytaniu, jeśli nie lubisz wina, nie będzie miało znaczenia, ile za to zapłacisz.

Warto jednak zauważyć, że często istnieje duża różnica między winami za 5 USD i 25 USD i może się zdarzyć, że nie podoba Ci się „różnorodność” win, których próbujesz. Aby uprościć sprawy nie testowanym osobom pijącym wino, istnieje zasadniczo 6 lub 8 rodzajów wina z grubsza podzielonych na pół między białe i czerwone (jest o wiele więcej odmian, ale bądźmy prostsze)

Musisz wypróbować każdy „rodzaj” i znaleźć taki, który ci się podoba, lub w końcu zdecydować, że naprawdę nie lubisz wina.

Lubię Pinot noir (jaśniejsza czerwień), Pinot Gris (jasna, ale dymna biel) i dymy fiszbinowe (półsłodkie białe), które znam tylko jako Luscious. Lubię też reisling, czyli całkiem słodkie białe wino.

Wina te BARDZO różnią się od Chardonnay, który jest cierpki, maślany i drzewny, Pinot Gregio, który jest jak Pinot Gris, ale dla mnie zbyt cierpki, i Cabernet sauvignon, który jest być może najcięższym i najbardziej złożonym winem, które pijesz, z wyjątkiem burgunda i tych są po prostu za dużo dla moich kubków smakowych, ale cab sav robi niesamowity gulasz.

Jak twierdzą wszystkie te doskonałe odpowiedzi, jest to ogólnie sytuacja wysokiej jakości (z pewnym dodatkowym tarciem podatków i taryf).

Dodam jeszcze jedną myśl: ekonomista powiedziałby, że rynek wina ma na wpół silną wydajność . W zależności od tego, gdzie mieszkasz.

Podaż: detaliści wina, w których mieszkam, są bardzo zaawansowani w badaniach rynku i analizie cen. Dobrze znają swoich klientów, szybko dostrzegają pojawiające się trendy i szybko dostosowują ceny do warunków rynkowych.

Strona popytu: miłośnicy wina mają tutaj bardzo skuteczną sieć kontaktów. Jeśli chodzi o dobre lub złe wino, wiadomo o tym szybko (a detaliści bardzo szybko się uczą).

Wynik końcowy: ogólnie wina o niższej jakości mają niskie ceny, wina o wyższej jakości mają wysokie ceny.

Zastrzeżenie: łańcuch dostaw od winnicy do sprzedaży detalicznej jest bardzo skomplikowany. Analitycy sporządzają okresowe raporty dotyczące inwentaryzacji . Identyfikują, które przedmioty były zbyt długie na półce i należy je wkrótce przenieść. Oferują zachęty dla detalisty lub konsumenta (zwykle te przesyłki rabatowe). W takich sytuacjach możesz dostać dobre wino lub alkohol w dobrej cenie.

Nie zgadzam się z twierdzeniami, że różnica między tanim winem a drogim winem jest niewielka. Niektóre tanie wina są po prostu okropne.

Chociaż niektóre tanie rzeczy są całkiem dobre. Co robię, idę do mojego ulubionego sklepu, w którym jestem regularnym, mówię personelowi: „ Chcę czerwonego, po suchej stronie, za około 10 $ .. zaskoczy mnie. ” Nigdy mnie nie zawiedli, rozumiem butelka 10 $, która jest całkiem dobra. Zwykle pochodzi z Włoch.

Winnica Romanée-Conti

Oto opowieść o prawdopodobnie najdroższym wyprodukowanym winie .

Oto porywająca historia, która dotyczy także tego, dlaczego niektóre kosztują więcej niż inne .

Główną różnicą jest także region, z którego pochodzą winogrona, na którego położenie, klimat i glebę głęboko wpływają.

Na przykład winogrona z doliny Napa mają gorszy smak niż winogrona z południowej Francji.

Uwzględnij procesy beczek i fermentacji oraz rodzaje użytych metali, a cena tej butelki wzrośnie.

Nie możesz odróżnić, jeśli porównasz je obok siebie.

Spróbuj zamiast tego: przez kilka miesięcy pij wino tylko 100 $, powiedz Riesling. Następnie pod koniec czterech miesięcy przejdź na Riesling za 10 USD - obiecuję, że zauważysz różnicę.