Moc podczas pływania?

Oto macierz rozrzutu z czasów, które upłynęły dla całości, pływania, jazdy na rowerze i biegania podczas Mistrzostw Ironman 2009 w Kona.

Oczywiście, chociaż korelacja jest niedoskonała, nadal jest względnie silna (r (pływanie, jazda na rowerze) i r (jazda na rowerze, bieganie) wynosi około 0,75, podczas gdy r (pływanie, bieganie) ~ .5), więc jeśli jesteś szybki kolarz, który zwykle jest szybkim biegaczem i szybkim pływakiem. Szybcy ludzie są szybcy, nic dziwnego. Tym, co w największym stopniu determinuje czas jazdy rowerem na trasie Ironman Kona, jest siła oporu aerodynamicznego (ponieważ trasa jest dość płaska i zazwyczaj wietrzna). Z drugiej strony rzeczą, która w największym stopniu determinuje czas pracy, jest moc do masy. Wspólnością jest moc: moc podczas jazdy na rowerze wiąże się z mocą podczas biegu. Podobnie, moc podczas jazdy na rowerze lub biegania musi być związana z mocą podczas pływania. Dotyczy to jednak wybranej grupy sportowców: tych, którzy zakwalifikowali się do Mistrzostw Ironman i ukończyli wszystkie trzy nogi w ciągu jednego dnia. Bardziej interesuje mnie „

Mamy mierniki mocy rowerowej, które mówią nam moc wyjściową podczas jazdy na rowerze, i ogólną zasadę, która mówi nam, że na twardym, płaskim terenie biegacze zużywają około 1 kcal / kg / km. Chociaż istnieje znaczna zmienność w ekonomii biegu, ta ostatnia zasada w połączeniu z szacunkową sprawnością brutto na poziomie .239 może dać nam nową zasadę, która łączy prędkość biegu z mocą: prędkość biegu w metrach / sek jest w przybliżeniu równoważna do watów / kg.

Moje pytanie brzmi: czy istnieje odpowiednia zasada, która dałaby oszacowanie mocy podczas pływania? Rozumiem, że w gospodarce pływania jest znacznie więcej możliwości niż w gospodarce pływania - szukam tylko ogólnej zasady.

Aktualizacja: McArdle, Katch i Katch (2005, „Essentials of physiology of ćwiczenia”, wydanie trzecie) twierdzą, że istnieje znaczna różnica w wydatkach energetycznych między pływakami i że zależy to od poziomu umiejętności, płci i rodzaju udar (styl klasyczny wymaga największego wydatku energii, podczas gdy indeksowanie wymaga najmniej). Twierdzą, że płeć jest ważna, ponieważ kobiety mają większą pływalność niż mężczyźni, a ich rozkład masy jest inny, więc pływają „płasko” w wodzie, a zatem mają mniejszy opór hydrodynamiczny. Nawet pomimo tych wszystkich zastrzeżeń, twierdzą, że „potrzeba około cztery razy więcej energii, aby pływać niż biegać na tej samej odległości. W przeciwieństwie do biegania pływak musi zużyć znaczną ilość energii, aby utrzymać pływalność i pokonać różne siły oporu, które utrudniają ruch”.

Ponadto Barbosa i in. (2006, „Ocena wydatku energetycznego podczas zawodów podczas pływania”, Intl J Sports Med 27: 894-899) pokazują kilka regresji, które pokazują związek między prędkością pływania a wydatkiem energetycznym dla grupy elitarnych pływaków na „międzynarodowym poziomie”. Szukam związku między mocą a prędkością pływania (lub podobną charakterystyką) dla niezbyt elitarnych pływaków.

Trudno jest na to odpowiedzieć, ponieważ istnieje kilka czynników, które są stałe (takie jak opór wody), a niektóre z nich nie są (Wydajność pływaka).

Powodem tego, że styl klasyczny jest powolny, jest to, że większość ciała znajduje się pod wodą, a zatem ma opór. Nie możesz wejść na powierzchnię wody i samolotu, tak jak w freestyle i do pewnego stopnia stylem grzbietowym.

Jednak Philip Skyba (założyciel physfarm i trener triathlete) wymyślił równanie do przybliżonej mocy wyjściowej podczas pływania, jednak tak naprawdę nie jest to „reguła praktyczna”, ponieważ opiera się na niektórych szacunkach dotyczących wydajności napędu, które są unikalne dla indywidualna, ale stała DLA tej osoby. Możesz więc uzyskać całkiem niezły pomysł na własną moc wyjściową, ale będziesz musiał dokonać ponownej oceny dla każdej osoby.

Ponadto, ponieważ moc wyjściowa jest powiązana z oporem, im szybciej jedziesz, tym więcej mocy musisz wywierać na coraz mniejsze zyski, ponieważ więcej energii będzie po prostu przezwyciężyć współczynnik oporu.

Plik PDF do równania można znaleźć tutaj: równania mocy pływania Philipa Skyby

Być może zechcesz spojrzeć na „ Pływanie szybciej” Ernesta W. Maglischa, napisane w latach 1980–1983. Zawiera on cały rozdział i, jeśli dobrze pamiętam, trzy lub cztery strony referencyjne dotyczące metabolizmu energetycznego w odniesieniu do pływania. Jest o wiele lepsza książka, mniej naukowa, bardziej nastawiona na zwiększenie wydajności pływania, nazywa się Total Immersion, nie pamiętam autora. Opiera się w dużej mierze na pomysłach trenera Billa Boomera na temat pływalności. Zaczął trenować małe drużyny DIII w Nowym Jorku i skończył jako trener olimpijski.

Błędem, który popełniamy, porównując pływanie ze sportem, który musisz dźwigać całą swoją wagę jak reszta triathlonu, jest pływalność i opływowość (jak podczas jazdy na rowerze), która robi różnicę. Jeśli potrafisz unosić się i „naciskać T”, niski facet taki jak ja może unosić się na powierzchni wody i usprawniać jak skorupa załogi, obstawiając każdego, kto próbuje pływać bardziej pionowo.

To powiedziawszy, powinna istnieć ich zasada dotycząca indywidualnej pływalności / usprawnienia. 4 razy więcej energii prawdopodobnie nie jest takie złe. Na krótszych dystansach zawsze słyszałem od 3 do nawet 1,5 raza więcej energii potrzebnej do pływania na tym samym dystansie co bieg, znowu w zależności od wydajności.