Dlaczego gry mają czapki?

Zauważyłem, że wiele gier ma czapki. Zastanawiałem się dlaczego? Czy to jakaś tradycja dodawania czapek do gier? Co sprawia, że ​​ten trend jest tak popularny w tworzeniu gier?

Gracze lubią personalizować swoje postacie. Gracze lubią też pochwalić się swoimi osiągnięciami w grze innym graczom. Czapki są bardzo łatwym do wdrożenia sposobem.

• Ponieważ znajdują się tuż nad głową postaci, są bardzo widoczną cechą. Kapelusz zazwyczaj można zobaczyć pod większymi kątami, inni gracze zazwyczaj widzą postać.
• Nie mają żadnych połączeń wymagających skomplikowanych animacji. Możesz po prostu dołączyć je statycznie do kości głowy. Dzięki temu są łatwe w produkcji dla artystów 3D.
• Nowatorskie czapki mogą mieć prawie każdy możliwy do wyobrażenia kształt, dzięki czemu artyści mają dużą swobodę twórczą.
• Jest mało prawdopodobne, aby zakłócały inne funkcje lub animacje modelu postaci.

Poza perspektywą projektowania gier wiele gier ma czapki głównie z powodu systemu czapek w Team Fortress 2.

Team Fortress 2 dodał kapelusze w 2009 roku. Możliwość wymiany kapeluszy i kapeluszy znajdujących się w różnych zasobach sprawiła, że ​​stały się one bardzo popularną funkcją i nieco wewnętrznym żartem (ponieważ Team Fortress 2 była grą handlową na kapelusze z minigrą FPS).

Gry od dawna mają kosmetyki w tej czy innej formie, ale TF2 z pewnością spopularyzowało pomysł używania czapek. Następnie inne gry wykorzystywały czapki jako kosmetyki, często jako odniesienie do TF2.

Czapki ...

• ... są łatwe do zaprojektowania / wykonania
• ... nie wymagają dużo miejsca w ekwipunku (zależy od gry)
• ... są łatwe do motywowania na podstawie wydarzenia w grze lub wydarzenia poza klawiaturą (takiego jak Halloween i Puchar Świata FIFA)
• ... może pochwalić się, jak długo gracz gra lub jak bardzo jest oddany
• ... może pozwolić graczowi się pochwalić bez maskowania / ukrywania twarzy postaci; lub może być użyty do maskowania twarzy gracza, w zależności od kapelusza.

Powody handlowe używania czapek w grach wideo

Chcę nakreślić komercyjną zachętę dla wydawców gier (i dystrybutorów) do używania czapek jako funkcji kosmetycznej w grze wideo. To komercyjne rozumowanie jest bezpośrednio związane z sentymentalną wartością, jakiej gracze często doświadczają. Wszystkie omówione punkty wykorzystują odniesienie do wcześniej wymienionych przyczyn (które są w dużej mierze uzasadnione).

• Czapki dają nam poczucie niezależności i poczucie autonomii podczas grania w grę, którą lubimy - szczególnie w grze ze społecznością, w której czujemy się częścią. To sprawia, że ​​czujemy się spełnieni i daje nam poczucie nagrody.
• (wspomniane wcześniej - RE: czapki pokazujące osiągnięcia, lojalność) Atrybuty te utrzymują zaangażowanie graczy podczas grania i zachęcają graczy do dalszego wspierania gry - komercyjnie utrzymując grę odpowiednią, a jednocześnie zaspokajając psychologiczną potrzebę własnej umiejętności wyświetlania przedmiotu, który jest oświadczenie o ich lojalności lub ogólnej pozycji w grze; aw niektórych przypadkach: majątek osobisty.
• Gry te angażują dużą liczbę graczy, którzy mogą kontynuować subskrypcję, a ich celem jest osiągnięcie określonego „kapelusza” („symbol kosmetyczny”). Przyczynia się to również do aspektu rywalizacji - dodatkowo napędza graczy do grania i utrzymywania społeczności przy życiu.

Na koniec uwaga na temat kontrowersji związanych z chciwością i rosnącymi marżami dzięki prostym dodatkom. Podejrzewam, że wielu postrzega te elementy gry jako kiepskie, „wyprzedane” funkcje, tak jak wielu widzi pewne gry oparte na mikropłatnościach, które używają modelu „zapłać, aby wygrać”. Jestem pewien, że wielu, podobnie jak ja, nie zgadza się z tą logiką. Twórcy gier pozostają opłacalni jedynie poprzez dodawanie atrakcyjnych i kuszących treści, których oczekują gracze. Po dodaniu czapek do gry - jest to bez wątpienia tani sposób (deweloper potrzebuje niewielkiego względnego kosztu), aby utrzymać graczy zanurzonych w środowisku wirtualnym, utrzymać zyski, a nawet utrzymać zaangażowanie zespołu programistów w społeczność, zapewniając artystom możliwość podejmowania decyzji dotyczących nadchodzących treści projektowych.