Dlaczego ekstremalni sportowcy mogą jeść tak wiele kalorii bez ryzyka dla zdrowia?

Michael Phelps (słynny pływak olimpijski i wielokrotny złoty medalista) jest jednym z najbardziej sprawnych ludzi na świecie, a większość ludzi patrzy na niego i mówi, że jest wyjątkowo zdrowy. Jednak je (wszystko!) Tego dnia:

Śniadanie: trzy kanapki z jajkiem sadzonym wypełnione serem, sałatą, pomidorami, smażoną cebulą i majonezem. Dwie filiżanki kawy. Jeden omlet z pięcioma jajkami. Jedna miska grysów. Trzy plasterki francuskiego tostu zwieńczone cukrem pudrem. Trzy naleśniki z kawałkami czekolady.

Obiad: Jeden funt wzbogaconego makaronu. Dwie duże kanapki z szynką i serem z majonezem na białym chlebie. Napoje energetyczne pakujące 1000 kalorii.

Obiad: Jeden funt makaronu. Cała pizza. Więcej napojów energetycznych.

To około 12 000 kalorii. Oczywiście, że wiele kalorii, tyle cholesterolu, tłuszczu i cukru byłoby złych dla 99,99% świata. Ale moje pytanie brzmi: czy dużo kalorii / cholesterolu / tłuszczu / cukru / cokolwiek złego jest tylko wtedy, gdy ich nie spalasz, czy zawsze są złe? Nie jest rzadkością, że sportowcy ekstremalni jedzą dużo kalorii - czy statystyki pokazują, że są bardziej narażeni na raka, choroby serca, cukrzycę lub coś podobnego? Czy jest coś, co czyni je odpornymi na szkodliwe skutki?

Czy to oczywista odpowiedź, że są złe tylko wtedy, gdy ich nie wypalisz ? Jeśli tak, to czy dotyczy to każdej osoby, która może utrzymać stosunek kalorii do: kalorii? Ponieważ zawsze byłem chudy, czy mogę jeść tyle jajek, ile chcę i mieć pewność, że dopóki nie zacznę przybierać na wadze, cholesterol nie będzie dla mnie zły? A może sportowcy chronią ich przed negatywnymi skutkami?

Pierwszą rzeczą, która odróżnia ekstremalnych sportowców od większości z nas, jest ilość energii, której potrzebują. Prawdą jest, że kiedy musisz spożywać 12 000 kalorii, aby nadążyć za treningiem, po prostu nie możesz jeść czysto. Łatwo jest uzupełnić całe białko potrzebne organizmowi w tej ilości kalorii, aby ci sportowcy mogli jeść prawie wszystko, co chcą, a jednocześnie byli szczupli i zdrowi.

Jest kilka rzeczy, które musimy zdać sobie sprawę z jedzenia, które mogą nie być od razu oczywiste:

• Jedzenie jest surowcem wykorzystywanym przez organizm do przekształcania się w energię i składniki odżywcze niezbędne do naprawy i prawidłowego funkcjonowania.
• Jeśli ciało nie funkcjonuje prawidłowo, to, co jest w pożywieniu, nie trafia bezpośrednio do krwiobiegu. Ciało przetwarza je w nerkach, wątrobie i jelitach, aby rozbić je na wymagane części.
• Im więcej wymagań stawiamy ciału, tym większe zapotrzebowanie na surową energię, co oznacza, że ​​węglowodany i tłuszcze zmniejszają zapotrzebowanie na białko. Jest to wyraźny kontrast dla kogoś, kto ma już nadwagę i musi stracić tłuszcz.
• Poziomy cholesterolu we krwi i inne wskaźniki zdrowia są kontrolowane przez hormony w odpowiedzi na potrzeby organizmu.
• Im więcej krwi swobodnie krąży, tym mniejsze ryzyko gromadzenia się płytki nazębnej, uszkodzenia tętnic i innych problemów zdrowotnych. Oznacza to również, że ciśnienie krwi mieści się w odpowiednim zakresie.
• Jedzenie (i sen) są głównymi narzędziami odzyskiwania. Dzięki licznym surowcom do odbudowy zepsutych mięśni ciało może się dość szybko naprawić, gdy zostanie do tego przeszkolony.

Gdybyś wziął Michaela Phelpsa i nadal karmił go tą dietą, nie pozwalając mu trenować, stałby się wielki jak dom. Tak długo, jak trenuje tak ciężko, jak on, może jeść tak jak on. Ekstremalni sportowcy, tacy jak Phelps, również pracują z trenerami i regularnie ćwiczą, aby zapewnić sobie optymalną wydajność.

Aby bardziej prosto zająć się zdrowiem tych sportowców, musisz spojrzeć na swoje wskaźniki zdrowia. Należą do nich (ale nie wyłącznie):

• Spoczynkowe tętno
• VO2 Max
• Ciśnienie krwi
• Poziom lipidów we krwi
• Poziom cholesterolu LDL we krwi
• Poziom cukru we krwi
• Procent tkanki tłuszczowej

Samo ćwiczenie ma wyraźny wpływ na prawie wszystkie te czynniki. Zasadniczo ciało uczy się efektywnie wykorzystywać całe jedzenie, pobierając energię tam, gdzie jest potrzebna. Praca nad uwarunkowaniem związana z codziennym ćwiczeniem przez wiele godzin sama odnosi się do pierwszych trzech wskaźników. Utrzymywanie poziomu tkanki tłuszczowej w zdrowym zakresie (niezbyt niskim lub wysokim) rozwiązuje pozostałe problemy. Super sportowcy jedzący 12 000 kalorii dziennie zazwyczaj mają tłuszcz w dobrym zdrowiu.

Ważne jest, aby mieć regularne badania fizykalne i oceny, aby upewnić się, że wszystko pozostaje w zdrowym zakresie. Sportowcy, którzy mogą osiągnąć poziom, o którym mówimy, nie są pozostawieni samym sobie. Pomiędzy trenerami, lekarzami zespołowymi itp. Każdy aspekt ich zdrowia jest regularnie monitorowany. Obejmuje to wspólne zdrowie i monitorowanie, czy sportowiec jest na treningu, czy nie. To jest kluczowy punkt. Dzięki regularnemu monitorowaniu wskaźników zdrowotnych trenerzy mogą podjąć działania naprawcze, zanim staną się problemem. Wiele razy, gdy wskaźniki zdrowia idą na południe, dzieje się tak, ponieważ sportowiec robi za dużo i musi się wycofać na chwilę. Wszystkie te zmiany są dokonywane przez ludzi, którzy znają się na rzeczy.

Niestety, przez wiele dziesięcioleci nie dowiemy się wiele o pokoleniu Phelpa. Istnieją dobre dane dla zapaśników sumo sprzed ponad 60 lat, ale jest to zaciemnione przez fakt, że palenie i picie były dość powszechne nawet w latach osiemdziesiątych. Oczywiście, żaden zawodowy / elitarny sportowiec nie bierze w tym udziału ze względu na swoje zdrowie. Jeśli chodzi o zapaśników sumo, perspektywa nie jest dobra nawet dla tych, którzy utrzymywali 10-15% tłuszczu, a przytyli 100 funtów w ciągu czterech lat. Ich żywotność uległa skróceniu, nawet jeśli po przejściu na emeryturę ostrożnie powrócili do normalnego rozmiaru. Phelps i inni mogą być w niebezpieczeństwie z powodu stresu związanego ze stylem życia, który może spalić 10 000 kalorii. Myślę, że diety sportowców olimpijskich nie da się oddzielić od innych skrajności ich życia, dlatego musimy bardzo uważać na naukę od nich.

Podejrzewam, że gdybyś faktycznie złamał całą dietę na jeden dzień, odkryłbyś, że proporcje składników odżywczych i składu nie różnią się tak bardzo od wielu sportowców, którzy nie mają obciążenia pracą, i że główną różnicą jest tylko sama ilość. Domyślam się, że jego stosunek prawdopodobnie mieści się w przedziale 60/20/20 lub podobnym i w przeważającej części jest również planowany przez dietetyka lub przynajmniej miał gdzieś po drodze konsultację żywieniową.

Czy to jest niezdrowe? W pewnym stopniu jest to nieznane. Chciałbym raczej opierać się na tym, że nie jest niezdrowy, ponieważ sportowcy kalibru olimpijskiego / światowego od dziesięcioleci spożywają żywność o wysokiej gęstości kalorycznej i ilości, aby wytrzymać duże obciążenia treningowe, i jako grupa nie wykazują większych tendencji do przejadania się choroby niż jakikolwiek inny podsekcja populacji.

Będzie to miało wpływ na to, czy nadal będzie jadł w ten sposób po tym, jak przestał dużo ćwiczyć. Jeśli to zrobi, to tak, najprawdopodobniej zacznie cierpieć na choroby związane z otyłością po zwykłym czasie. Jeśli kontroluje swoją dietę i dostosowuje się do mniejszego jedzenia, to nie widzę problemu.

IMO, nie ma mowy, żeby dieta go nie dogoniła, nawet jeśli spali kalorie. Chociaż jajka mogą być w porządku, wszystkie przetworzone, rafinowane śmieci, takie jak biały chleb, napoje energetyczne itp., A nadmiar tłuszczów nasyconych ze smażonych potraw jest niezdrowy dla każdego. Można spożywać dodatkowe kalorie, jeśli nie dodajesz kilogramów, ale puste kalorie to zawsze zły pomysł. Jedzenie takich rzeczy jak chude mięso, ryby (które zawierają wysokie kwasy tłuszczowe omega) oraz rzeczy takie jak orzechy i awokado dla dodatkowego tłuszczu są dobre. I możesz jeść tyle owoców i warzyw, ile chcesz. Uwodornione tłuszcze i homogenizowane mleko są złe, ponieważ są sztucznie wytwarzane, a tłuszcz kończy się w miejscach, w których nie należy do naszego organizmu.